♨️ مدیریت ایران در پرونده افغانستان چگونه است؟
مدیریت پرونده پیچیده افغانستان معذوریت‌ها و محدودیت‌های خاص خود را دارد:
🔹۱ - طیف افکار در خصوص نوع مواجهه با افغانستان در سطوح بالای داخل کشور متعدد است. گروهی عقیده دارند باید با آنها مقابله سخت کرد. برخی دیگر عقیده دارند باید آنها را به رسمیت شناخت اما گروه سوم بر مدیریت آنها تاکید دارند.
🔹۲ - بنابراین استراتژی ایران مبتنی بر سیاست همسایگی، حفظ صلح و آرامش در این کشور با تشکیل دولت فراگیر است. سیاست آمریکا اما جنگ و درگیری داخلیِ قومی- مذهبی با جلوانداختن شیعیان و ورود ایران است به گونه‌ای که ایران یک طرف جنگ شده و آنها در قطب مقابل قرار گیرند.
🔹۳ - نوع نگاه به طالبان مهم است؛ تطهیر آنها خطا و ترساندن و داعش‌سازی از آنها نیز خطا است. زیرا به طور قطع آنها چندین طیف دارند. یک جریانِ مهم و مسلط آنها حقانیِ ضدایرانی است. اما برخی افراد در همین طالبان نزدیک به ایران وجود دارند. برای مثال می‌توان به سمیع‌الحق رهبر معنوی طالبان اشاره داشت که علاقه زیادی به همکاری با ایران داشت و توسط سازمان اطلاعات پاکستان در سال ۱۳۹۷ کشته شد. طیف همکاری‌های ایران و طالبان در ناامن‌سازی معادنی که آمریکا در آن حضور داشت، سرکوبی هسته‌های داعش در سال ۱۳۹۷، انتقال برخی تجهیزات آمریکا به ایران در سال ۱۴۰۰ شاهدی بر این مدعاست.
🔹۴ - بنابراین حفظ این نیروهای نزدیک مهم است. در سال ۱۳۹۶، نباید از نقش نیروهای حامی ایران در کردستان عراق برای لغو رفراندوم استقلال چشم‌پوشی کرد.
🔹۵ - البته هیچگاه نباید از تهدیدات غافل شد. توافق و مذاکرات برخی جریانات طالب با آمریکا در قطر که تا چندی پیش هم ادامه داشت، نشانه روشنی بر تهدید بودن و لزوم مراقبت از آنهاست. وجود جریان طرفدار ایران، نباید موجب خوش‌بینی شود. ملاک و معیار، عمل به تعهدات (عدم ورود طالبان به داخل خاک ایران در قالب پناهجویان، حفظ منافع ملی، اخراج آمریکا و داعش، تشکیل دولت فراگیر و حفظ امنیت شهرهای شیعه‌نشین) است.
🔹۶ - شاید تعداد کارشناسان حوزه افغانستان از حوزه قفقاز هم کمتر باشد، اما یک فرمانده ارشد نظامی کشور وجود دارد که به قول خودش از زمانی که ریشش سبز نشده بود با این جماعت کار کرده است ایشان بارها اخطار داده که برخی جریانات رسانه‌ای اصلا می‌دانند چه می‌گویند و چه کار می‌کنند؟
🔹۷ - ضمن احترام به برادران شیعی افغان، اما وضعیت پناهجویان ورودی به ایران با مذاخب گوناگون، متاسفانه اسفناک است. تخمین تعداد حضور ایشان در ایران و خصوصا تهران و حومه عددی ورای تصور است. جدای از نقش برخی از آنها در تبدیل شدن به پیاده نظام سرویس‌های حریف با اندکی پول، بالا بردن پرچم افغانستان در برخی روستاهای یزد یا برخی درگیری‌ها در بندرعباس و...نشان از لزوم مدیریت صحیح و سریع پناهجویان دارد. امری که با توجه به فشار تحریم‌های ظالمانه به غرب دوچندان دشوار است.
🔹۸ - در خصوص حقابه، تلاش کشور همواره بر اولویت بخشی به دیپلماسی بوده است (مخصوصا در این مقطع که به دنبال امنیتی زدایی از پرونده‌های خارجی و مرزها هستیم) اما تغییر پیاپی حکومت‌ها و دولت‌ها در دو کشور و درگیری هر دو کشور با بحران‌های سخت مانند جنگ و تحریم و تروریسم مواضع متضاد و گاه خصمانه دول افغانستان و بی‌توجهی برخی دولت‌های ما به این موضوع، پیگیری این پرونده را به تعویق می‌انداخت. در خصوص واکنش همانطور که دکتر کاظمی قمی اشاره داشتند در صورتی که کابل زیر بار دادن حقابه یا تشکیل گروه‌های فنی مشترک نرود، اقدام برای تامین منافع ملی ما محفوظ است. این اقدامات البته باید به گونه‌ای باشد که
▪️الف - منجر به افزایش بحران در افغانستان و بالطبع افزایش پناهجویان نباشد.
▪️ب - منجر به تحریک گسل‌های قومی - مذهبی داخلی نشود.
▪️پ - بازی در پازل دشمن برای درگیرسازی ایران نباشد.
✅جبهه متحد نیروهای انقلاب ✅