اولین حضورم در یک کشور عربی است. زبان کلید ارتباط است. چه بگویم ؟ چگونه بگویم؟... مرور می کنم هر آنچه که می دانم از عربی خیالم راحت است . حروف پ و ژ و گ و چ که نیست. « ال« نشانه معرفه است. فعل ماضی است یا مضارع ؟ غایب است یا مخاطب مذکر است یا مونث ؟ موصول است یا اشاره ؟ مبتداست یا خبر ؟ تکرار می کنم آنچه که از عربی آموخته ام صدای کودکی با لهجه عراقی که فریاد می زند « مای بارد» ، « مای بارد» تشنه تر می شوم برای آموختن و شرمنده تر از آنچه که نمی دانم. المعلم العربیه اشکر لک خیلیه « محمدحسن طالبی»