📝‌✨ نقش اسلام و مسلمین در پیشبرد علوم مختلف: 📌BY VÍCTOR PALLEJÀ DE BUSTINZA 🔹خلافت عباسی بغداد از دورانی طولانی از تجربیات فکری بهره می برد که طی سده های 10 و 11 نیز باقی ماند. از جمله شخصیت های درخشان بسیار این دوران، [محمد بن زکریا] رازی بود، داروشناس و پزشکی ایرانی که بیمارستان بغداد را اداره می کرد. 🔹 اما درخشنده ترین ستاره این دوران بدون تردید، ابن سینا، این فرد خارق العاده بود. او از 18 سالگی یک پزشک بود، و کتاب شگرف "القانون فی الطب" او به یکی از مشهور ترین آثار تمام دوران ها و تلاشی خارق العاده در کنار هم نگه داشتن رشته ها و فرهنگ های گوناگون، تبدیل شد. تلاش ابن سینا در هماهنگ کردن تعالیم پزشکی جالینوس، اندیشمند یونانی با فلسفه ارسطو، ماهیت چند بعدی وامداری به دانش مسلمانان را آشکار می کند، که صرفا شامل احیای کار نویسندگان یونانی نمی شد بلکه الگو های جدیدی از اندیشه را برای سده های پیش رو برانگیزاند. تطبیق علم کاربردی، اندیشه و دین، مطالعه کتاب قانون را توسط پزشکان اروپایی تا سده 18 میلادی تضمین نمود. 🔹در محدوده غربی جهان اسلام، اسپانیای مسلمان نیز در حال گذران دورانی از پیشرفت علمی بود. در سده دهم، قرطبه بزرگترین و فرهنگی ترین شهر اروپا بود که توسط برخی با عنوان "زینت جهان" توصیف می شد. این شهر نیز مرکز مطالعه و کاوشگری بود. 🔹نسخه های اصل کتب، از کتابخانه هر دانشمندی، در قرطبه حفظ می شد. برای مثال، "دو ماتریا مدیکا (به معنای "درباره مواد پزشکی")" که رساله کلاسیک دیوسکوریدس بوده و در زمان امپراطوری نرون، قرن اول پس از میلاد، نوشته شده، به دستور خلیفه عبد الرحمان سوم در قرطبه به عربی ترجمه شده بود. مطالعه کاربردی درباره خواص دارویی گیاهان و رستنی ها، مانند شاه دانه و نعناع، در این زمان بیش از هر زمان در دسترس دانشمندان بود. 🔹یکی از درباریان درخشنده خلیفه، جراحی به نام الزهراوی بوده است که کتاب "التصریف" را گردآوری نمود؛ دانشنامه ای 30 جلدی که تجربیات او و همکارانش را در درمان بیماران و مجروحان ثبت کرده بود: ابزار های جراحی، فنون عمل، روش های داروشناختی تهیه قرص ها و دارو های محافظ قلب، فرایند های جراحی استفاده شده در مامایی و سوزاندن و التیام زخم ها و درمان سردرد ها. این دانشنامه همچنین بر پایه کار دانشمندان پیشین مانند پائول از ایجاینا، پزشک بیزانسی استوار بود. التصریف، سده 12 به لاتین ترجمه شد و طی رنسانس، نوشته ای مهم و بنیادی در اروپا به شمار می رفت. 🔹سده 12 شاهد ظهور کار های ابن رشد، این اندیشمند برجسته و نیز موسی بن میمون، پزشک یهودی بود. هر دو بازتاب دهنده ارتباطات قوی میان فلسفه و پزشکی طی دوران طلایی اسلام بودند. ابن رشد نویسنده برخی از برترین شرح های قرون وسطی بر ارسطو و افلاطون بوده و نیز پزشک خصوصی خلفا بوده است. موسی بن میمون، پزشک خصوصی صلاح الدین ایوبی بود، همان قهرمان مسلمانی که در برابر صلیبیون ایستاد. از جمله آثار پرشمار موسی بن میمون، "دلاله الحائرین" به معنای راهنمای سرگشتگان است. او در این اثر شگرف، در تلاش است باور دینی را با پژوهش فلسفی تطبیق دهد. 🔭سایت معتبر نشنال جئوگرافیک (2016) Ⓜ️https://www.nationalgeographic.com/archaeology-and-history/magazine/2016/11-12/muslim-medicine-scientific-discovery-islam/ ➖➖➖➖➖ 🎓 محقق : B.U.D.A @Zandiq_IQ7 @Feraghvaadyan