باسمه تعالی  در حُسن و ضرورت وجود کسی که انسان را راهنمایی کرده و با توصیه ها و راهنمایی هایش جلوی هلاکت انسان را بگیرد و در مسیر معنویت دستگیر انسان باشد، هیچ شکی نیست. طبق روایت کسیکه که ارشاد کننده ای نداشته باشد تا او را ارشاد کند، هلاک خواهد شد. حالا بحثِ اینکه در مسیر خاصِ سیر و سلوک و عرفان عملی چه کسانی میتوانند قدم بگذارند، در محل خودش باید بررسی شود. اما ارشاد کننده ای که چه بعنوان استاد اخلاق عهده دار تربیت اخلاقی می شود و چه بعنوان استاد سیر و سلوک و عرفان عملی، باید دارای خصوصیاتی باشد که بدون وجود آن ها نمی شود از آن فرد تبعیت کرد. آن خصوصیات، آن قدر اهمیت دارند که استاد العرفاء؛ مرحوم حضرت آیت الله العظمی آقا سید علی قاضی ره میفرماید: "کسی که طالب سیر و سلوک شد، اگر برای پیدا کردن استاد، نصف عمر خود را در جستجو بگذراند ارزش دارد. و آن که به استاد رسیده نصف راه را طی کرده است." از این کلام نورانی استفاده می شود که پیدا کردن استاد واقعی، باید با دقت های زیادی انجام بشود و اگر این دقت ها حتی منجر به از دست رفتن نصف عمر انسان شود، ارزشش را دارد. اگر به استاد واقعی نرسیم نه تنها مسیری طی نخواهیم کرد، بلکه روز به روز دورتر خواهیم شد. امروزه خیلی ها مدعی استادی و تربیت هستند؛ اما چنین نیستند و فقط ادعا دارند که نباید به آن ها اعتماد کرد. ای بسا انحرافاتی که به خاطر عدم دقت در استاد و راهنما به وجود آمده اند و دیگر قابل جبران نیستند. باز مرحوم آقا سید علی قاضی ره درباره خصوصیات استاد واقعی میفرمایند: "اهم آنچه در این راه لازم است، استاد #خبیر و #بصیر و #از_هوا_بیرون آمده