غُربتِ در دنیا که حاصلِ جدا افتادن آدمی از اصلِ خویش است، بخشی اجتناب‌ناپذیر از زندگی این اُعجوبه‌ی خلقت است! غُربت، او را به اِضطراب کِشانده است و این ردّ تازیانه‌ی اضطراب است که از اَزل بر گُرده‌ی بشریت به‌جا مانده است! آدمی همچون برگِ بی‌درخت، دلواپسِ اصلِ خویش است! اما با تمامِ این حرف‌ها، این خودِ آدمیزاد است که مولفِ کتابِ خویشتن است. کلماتش را خودش انتخاب می‌کند، جایِ کلمات را هم! ما نیز زیرِ سقفی از معنویت، تسلیم‌شدن را به آغوش می‌کشیم و اسلام را به عنوان دین در کتاب زندگی‌مان، ثبت می‌کنیم و زیرِ نام اهل‌البیت به عنوان برترین انسان‌ها خط می‌کشیم تا در روز امتحان، نام‌شان در یادمان بماند! 🖋زهرا ابراهیمی @roznevesht