من یک سهم روزانه یا به قول فرنگی‌ها دِیلی دوز، از نوشتن دارم. باید بنویسم تا از حجم کلماتِ تویِ ذهنم کم شود. تا بالا‌رفتن غلظت دغدغه‌ام، کار دستم ندهد. تا میگرنم عود نکند حتی. من یک سهمِ روزانه از نوشتن دارم! تا یادم بماند کجا هستم و کجا باید بروم. تا حواسم جمعِ این باشد که سال‌هایی که در پیش دارم از آنچه پشتِ سرگذاشته‌ام احتمالا خیلی کمتر است! تا دلهره‌ی آدم بودنم را به حداقل برسانم. من یک سهم روزانه‌ای از نوشتن دارم. یا روی کاغذ یا توی روزنوشت. 🖋زهرا ابراهیمی #نوشتن https://eitaa.com/roznevesht