محسن حسام مظاهری را زیاد می‌خوانمش. حرف‌هایش در رابطه با دین، فرهنگ و جامعه را دنبال می‌کنم. برخی از نظراتش در رابطه با موضوع فربهی مناسک را هم قبول دارم مخصوصا آنجاهایی که از تقدس‌زایی حرف می‌زند و آسیب‌هایش را می‌گوید. اخیرا یادداشتی با موضوع جنبش زنانه از خیابان تا خانه نوشته است. در بخشی از این یادداشت آمده است: 《مهم‌تر از آنچه در جنبش مهسا در خیابان رخ داد، امتداد جنبش در داخل خانه‌ها است. تغییرات فضاهای غیررسمی و خصوصی از جنبش مهسا به‌مراتب بیشتر، وسیع‌تر و عمیق‌تر از تغییرات فضاهای رسمی و عمومی بوده است. پس‌لرزه‌ها و پی‌آمدهای این جنبش را نه در سیاست ایرانی که در خانواده‌ی ایرانی باید جست》. این بخش از حرف‌های حسام مظاهری را قبول دارم. حداقل در فرآیند تبلیغ و پاسخگویی به شبهات در یک سال اخیر که تجربه‌ی شخصی خودم بوده، با سوالات و شبهاتی که متاثر از جریان فتنه بوده به مراتب بیشتر از قبل مواجه شده‌ایم. حتی برخی از شبهات قبلا مورد پرسش قرار نمی‌گرفتند اما در یک سال اخیر زیاد پرسیده شدند. نکته‌ی مهمتر این‌که والدین هم از تغییر رویه‌ی بچه‌ها شاکی‌اند. نوجوانان و جوانان به‌شدت از رسانه‌ها تاثیر گرفته‌اند و تغییرات خویش را به خانواده تحمیل می‌کنند. پدرها و مادرها خودشان را در مقابل خواسته‌های بچه‌ها، دست‌بسته می‌بینند و حرمت والد و فرزندی به راحتی شکسته می‌شود. اینکه همگان معتقدیم خانواده، جامعه را می‌سازد حرف درستی است اما وقت آن است که بپذیریم گاهی زور جامعه بر خانواده می‌چربد و اینجاست که تحولات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی در اجتماع بنیان خانواه را متزلزل می‌سازد. 🖋زهرا ابراهیمی #تحولات_اجتماعی #تاثیر_فتنه #تجربه‌_های_تبلیغ https://eitaa.com/roznevesht