✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️خانواده و استحکام پایه های دینی (بخش دوم و پایانی) 🔹«دنیای غرب» برای استثمار انسان‌ها و به بردگی در آوردن آنها به‌ جهت‌ رسیدن‌ به‌ مطامع‌ خود، در دهه‌های اخیر سعی داشته است «نهاد خانواده» را تضعیف نماید، و برای تضعیف این نهاد کوشش کرده تا ارتباط انسان را با خداوند قطع نماید، و او را از اصلی‌ ترین منبع عزت‌ بخش بی‌بهره و محروم کند. اکنون‌ باید برخلاف خواسته سردمداران دنیای کفر، بیشتر از قبل‌ کوشش‌ کرد، تا این ارتباط، قوی‌تر شود. 🔹بنابراین باید تلاش کرد تا ياد خداوند را به درون خانه‌ها برد و در حفظ و حراست از آن کوشش نمود و از این رهگذر «بنیان خانواده» به عنوان اصلی‌ ترین‌ هسته‌ جامعه، محکم و پابرجا بماند؛ در این باره «همسران» نسبت به هم، و «والدین» نسبت به «فرزندان» خود، وظایف اصلی را به عهده دارند. آنها باید به نحوی دین‌ خدا را برای‌ اعضای‌ خانواده تبلیغ نمایند که خدا در دل‌ های آنها جا باز کند. «دین اسلام» به عنوان دین برگزیده از جانب خداوند برای انسان، تعالیم زیادی در این باره دارد که با روش‌ هایی که پیشنهاد می‌دهد می‌توان این آموزش‌های حیاتی را به درون خانه برد. 💠برخی از مؤثرترین روش‌ها و قالب‌ها به شرح زیر است: 1⃣«دعوت با عمل، قوی‌تر از دعوت با لسان»: بسیاری از ما ممکن است برای تبلیغ دین و تشویق اعضای خانواده به مسائل مذهبی، به آنها تذکرات زیادی بدهیم که در بسیاری موارد ملال‌آور نیز باشد. امام صادق (ع) می‌فرمايد: «مردم را به غير از زبان‌تان دعوت به دين كنيد، تا سعى و كوشش و درستى و پرهيزگارى و خويشتندارى را از شما مشاهده كنند». [۱] هر عضو خانواده، همین که عمل خالصانه و صادقانه، و البته بر مبنای دینِ دیگر عضو خانواده را ببیند، دلش برای پذیرش آن آموزه‌ها آماده‌تر خواهد بود. 2⃣«حفظ آرامش که ناشی از اطمینان قلب است»: بهترین دستورات دینی را، اگر در فضایی متشنج و با حالتی عصبی بگوییم، در طرف مقابل اثر نخواهد کرد. در تبلیغ‌ و ترویج‌ دین، که یک امر کاملا تربیتی است، در فضای خانواده، که یک فضای حساس است و مراقبت بیشتری نیاز دارد، شرط‌ اصلی‌ تأثیرگذاری، حفظ‌ آرامش ‌و دوری‌ از حالات‌ عصبی است. امام على (ع) می‌فرمايد: «لا أدَبَ مَعَ غَضَبٍ؛ با خشم، تربيت [ممكن] نيست». [۲] ورود به مسیر عصبیت، خروج از فضای تربیت تلقی می‌شود. علت این مساله نیز کاملا مشخص است، ایشان در حدیث دیگری علت این خروج را توضیح می‌دهند و می‌فرماید: «خشم همنشين بسيار بدى است؛ عيب‌ها را آشكار، بدى‌ها را نزديك و خوبى‌ها را دور مى‌كند». [۳] 3⃣«گذشت و ایثار به جای مقابله به مثل»: گذشت، ایثار و احسان کردن نیز از جمله مواردی است که نقشی حیاتی در باز کردن قفل‌ های ترویج دین، در فضای خانواده دارد. در مقابل، بدی‌ های اعضای خانواده اگر به خاطر خدا گذشت شود، و بر طبق دستورات دینی عمل گردد، حتماً ارتباط قلبی اعضای خانواده مستحکم‌تر خواهد شد و پذیرش برای انجام فرائض دینی بیشتر خواهد گردید. خداوند در «قرآن‌ کریم» می‌ فرماید: «وَ لَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ؛ هرگز نیکی و بدی یکسان نیست؛ بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است!». [فصلت، ۳۴] پی نوشت‌ها؛ [۱] الکافی، ج۲، ص۱۰۵ [۲] غررالحکم‌ و دررالکلم، عبدالواحد بن‌ محمد آمدی، ۱۰۵۲۹ [۳] ترجمه تصنیف غررالحکم‌ و دررالکلم (مصطفی درایتی) ص۴۰۴ نویسنده: مصطفی راهی منبع: وبسایت رهروان ولایت #خانواده #تربيت #فرزند #والدین #تربیت_دینی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد