🔸خدایی که فقط دستور می‌دهد و به فکر شادکردن من نیست را قبول ندارم! 🔸فراتر از عدل خدا که به آن شدیداً نیاز داریم، فضل خداست 🔸فضل خدا نقطۀ رهایی و شادی انسان است 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۷) 🔻 اگر کسی پرسید «چرا دین‌داری می‌کنی؟» بگو «برای اینکه می‌خواهم شادتر زندگی کنم»؟! وقتی می‌گویی «من به این دلیل از خدا اطاعت می‌کنم که می‌خواهم به خدا مقرب بشوم» فقط نیمی از حقیقت را گفته‌ای! خُب بگو وقتی مقرب شدی، بعدش چه اتفاقی می‌افتد؟ بگو که خوشحال می‌شوی، لذت می‌بری و نشاط پیدا می‌کنی. 🔻 مگر می‌شود خدا بنده‌اش را به چیزی دستور بدهد که آخرش نشاط نباشد؟! من نمی‌توانم این خدا را قبول کنم! خداوند، هم دستور داده که خوشحال باشیم و هم منشأ این خوشحالی را درواقع «حال خوش معنوی» قرار داده و می‌فرماید: «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ فَلْیَفْرَحُوا» مؤمنین به فضل و رحمت خدا-و به همین‌ها- باید خوشحال بشوند. 🔻 اما منظور از فضل خدا چیست؟ این جهان، جهان بسیار حساب‌شده، ضابطه‌مند و منظمی است و انسان هم نظم و عدالت و قانونمند بودن را دوست دارد؛ اما همین انسان، برای پرواز و اوج گرفتن، به چیزی فراتر از عدالت، نظم و قانون احتیاج دارد و آن فضل خداست. در ادعیه هم گاهی فضل خدا را در مقابل عدل خدا طلب می‌کنیم. 🔻 انسان‌ها اگر مدام در حساب و کتاب و ضابطه باشند، خسته می‌شوند، لذا گاهی دوست دارند از اینها رها باشند. خدا هم این گرایش ما به «رها بودن از ضوابط» را می‌داند، لذا یک‌جایی را برای پرواز و رهایی ما قرار داده. جایی که خدا فراتر از «عدل» با بنده‌اش رفتار می‌کند، آن جایی است که با «فضل» خودش رفتار می‌کند، یعنی فوق ضوابط، با ما رفتار می‌کند. 🔻 فضل خدا نقطۀ رهایی و شادی انسان است. اما خیلی از مردم، فضل خدا را رها کرده‌ و آن لحظه‌هایی که می‌خواهند از نظام عادلانۀ خلقت فرار کنند، به مفهوم آزادی به‌معنای هرزگی و ارضای هوای نفس،‌ رو می‌آورند، هرچند می‌دانند که در این نوع آزادی، به خودشان لطمه می‌زنند. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۱۲ #حال_خوش_معنوی