چِشمتانْ دارُالشِفا، نامِتانْ مُشکل گُشا بَهرِ دلْ، اَنْتَ کَهَفی یــارضا زنده کردی مُردگان، با دَمِ عیساییت ضـامـنِ آهــویِ دل! زَمـزَمِ آبِ بــقا! دینِ ما جز حُبِّتان در دلش چیزی نبود شد ستونِ دینِ من، مهرِ دستان شما مُرغِ دلْ یاهُو زنان، قلبِ زند ذکــرِ نامت می‌شود مَـلٰجَأِ این بینوا آبِ سقا خانه‌ات مُرده زنده می‌کند نان خُرد سفره‌ات، می‌کند دردم دوا کعبه‌ی آمالی وُ زائرت حــاجـی شده پنجره فولاد عشق، معنیِ حاجت روا یک دمی اُنظُر اِلَی، خُشکُ و عَطشان آمدم مــهرتان ابرِ بـهار، می‌شود بر جان ما شُکر ایزد که دلم عاشق و توست دلخوشی‌ام لانه کرد، کُنج ایوانِ طلا