🌙 دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان 🌺 «اَللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی فِیهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَ أَکرِمْنِی فِیهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ وَ قَرِّبْ فِیهِ وَسِیلَتِی إِلَیک مِنْ بَینِ الْوَسَائِلِ یَا مَنْ لاَ یَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّین» 🌸 «خدایا در این روز بهره‌ام را از مستحبات زیاد فرما، و مرا با آماده کردن مسائل گرامی‌ام بدار، و از بین همه وسایل برای نزدیک شدن به خودت، وسیله مرا نزدیک کن، ای خدایی که سماجت بندگان تو را مشغول و غافل از دیگران نمی‌کند.» 🌼 «نوافل» یعنی نمازهای مستحبّی که زیاده از واجبات است. به طور کلی هر عمل مستحبی که انجامش واجب و الزامی نباشد، «نافله» است. اگر نماز واجبی بدون نوافل و اذان و اقامه ادا شود، تکلیف انجام شده است، امّا لذت لازم از آن برده نمی‌شود. همین نوافل و کارهای مستحبی است که انسان را برای نماز آماده می‌کند. 🌼 در روایات ائمه معصوم علیهم‌السلام وارد شده است که نوافل کمبودهای نمازهای واجب را نیز جبران می‌کند، یعنی اگر آن کیفیت لازم در ادای نماز واجب رعایت نشده باشد، آن را جبران می‌کند. 🌼 از طرف دیگر، نوافل، علاقه و کشش آدمی را به انجام طاعات و حسنات نشان می‌دهد. 🌼 در روایتی از امام کاظم علیه‌السلام در اهمیت نافله آمده است: نماز نافله وسیله‌ی تقرب مؤمن است. 🌼 به پا داشتن نوافل، به ویژه نافله‌ی شب، آن هم در دل شب و خلوت با ذات حق، برای «اهل دل» لذتی فوق لذّات و حلاوتی وصف ناپذیر دارد. 🌼 شایسته است هرگاه قلب انسان آمادگی کامل پیدا کرد، به عبادت‌های مستحبی بپردازد، ولی اگر این پذیرش در قلب وجود نداشت، فقط به واجبات بسنده می‌کنیم ...