چهارشنبه صبح به یک مدرسه غیرانتفاعی در حوالی پیچ شمیران رفتم. چون جو غالب مدرسه -اعم از معلمان و دانش آموزان- مذهبی بودند، نوع سوالات بچه ها نیز با عموم مدارس تفاوت داشت.
سوالات هم عمیق تر بود و هم سمت و سوی مشخص تری داشت. مثلا در مدارس معمولی سوال پرتکرار این است که چرا اصلا به فلسطین کمک میکنیم؟ ولی در مدارس مذهبی و انقلابی تر بچه ها می پرسند پس چرا ایران مستقیم ورود نمیکند تا کار اسرائیل را تمام کند؟
تکثر ذهنی بچه ها در مدارس مختلف، آینه ای واقعی از تکثر در جامعه است. کاش جمهوری اسلامی فکری اساسی برای تکثیر این مدل مدارس در سراسر کشور و در همه ی مقاطع میکرد؛ البته نه از نوع غیرانتفاعی که خیلی از خانواده ها توان پرداخت هزینه های آن را ندارند. با همان کیفیت ولی رایگان؛ یعنی اجرای اصل ۳۰ قانون اساسی اما با کیفیت مطلوب. کاری که سخت ولی شدنی است و البته مهمتر از بودجه و پول و امکانات، نیروی انسانی کیفی و متعهد لازم دارد. یعنی برای چنین کاری هیچ چیز مثل داشتن معلمان متعهد و کیفی ضروری نیست.
کاش نهضتی راه می افتاد تا انبوه جوانان انقلابی و دلسوز که به دنبال اثرگذاری حداکثری هستند، بروند در حوزه تعلیم و تربیت کار کنند. حداقل من اولویتی بالاتر از این مساله در وضع فعلی کشور، نمیشناسم. حل مشکلات اقتصادی هرچقدر هم که فوریت داشته باشد که دارد، اما همچنان معتقدم اولویت برای اصلاح ریشه ای مشکلات کشور، در حوزه فرهنگ است.
@Sabeti ✅