۵ موقعیت این زیارتگاه که در گذشته در دامنۀ کوه جوشن در غرب حلب قرار داشت[۷] امروزه در خیابان مشهد شهر حلب واقع شده و نزد اهالی این شهر، به شیخ محسن شناخته می‌شود. در نزدیکی این زیارتگاه، مشهدالنقطه و قبور برخی علمای شیعه مانند ابن زهره (۵۸۵ق)، ابن شهرآشوب و احمد بن منیر طرابلسی (۵۴۸ق) قرار دارد.[۸] برخی مورخان، علت نام‌گذاری کوه جوشن را منزل کردن شمر بن ذی الجوشن همراه اسیران و سرهای شهدای کربلا در آنجا ذکر کرده‌اند. به گفتۀ یاقوت در اینجا معدنی بود که از آن مس استخراج می‌شد. معدن‌کاران در اثر برخورد بد با اسیران، مورد نفرین آنان قرار گرفتند و معدن از بین رفت.[۹] تاریخچه بنا این زیارتگاه نخستین بار در سال ۳۵۱ق به دستور سیف الدوله حمدانی ساخته شد.[۱۰] فربخ در سال ۵۱۸ بر حلب مسلط شد و این قبر را نبش کرد و چون چیزی در آن نیافت، آن را آتش زد.[۱۱] در قرن هفتم، برقرق بن رضی آن را تجدید بنا کرد و برای آن متولی، مؤذن و امام جماعت قرار داد.[۱۲] شیخ عباس قمی در سال ۱۳۴۲ق مرقد شیخ محسن را زیارت کرده و از استحکام بنای آن در آن زمان سخن گفته است. به گفته وی در کتاب نفثة المصدور، این بنا بر اثر جنگ در حلب تخریب شده و در هنگام نگارش این کتاب مخروبه بوده است.[۱۳] ساختمان شامل یک صحن مرکزی است که در اطرافش بخش‌های مختلف بنا، از جمله شبستان، رواق‌ها و مقبره محسن بن حسین قرار دارد. روی هر یک از این بخش‌ها گنبدهای نیم کره کوچکی وجود دارد. در ضلع شمالی صحن، کتیبه‌ای حاوی صلوات بر چهارده معصوم از دوره پادشاهان ایوبی به چشم می‌خورد.[۱۴] این مرقد در ۲۴ اوت ۲۰۱۲ در اقدامی تروریستی منفجر شد.[۱۵] پانویس ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۲، ص۱۸۶. ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۲، ص۲۸۴. ↑ ابن عدیم، بغیة الطلب، دار الفکر، ج۴، ص۴۱۱. ↑ حلبی غزّی، نهرالذهب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۱۰. ↑ حلبی غزّی، نهرالذهب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۱۰. ↑ حلبی غزّی، نهرالذهب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۱۰. ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۲، ص۱۸۶. ↑ حسینی جلالی، مزارات اهل البیت و تاریخها، ۱۴۱۵ق، ص۲۳۴-۲۳۵. ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۲، ص۱۸۶. ↑ حلبی غزّی، نهرالذهب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۱۰. ↑ ابن عدیم، بغیة الطلب، دار الفکر، ج۴، ص۴۱۲. ↑ حلبی غزّی، نهرالذهب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۱۰. ↑ قمی، نفس المهموم، ۱۴۲۱ق، ص۶۱۲. ↑ خامه‌یار، تخریب زیارت‌گاه‌های اسلامی، ۱۳۹۱ش، ص۶۲. ↑ خامه‌یار، تخریب زیارت‌گاه‌های اسلامی، ۱۳۹۱ش، ص۶۳. 🏴🏴🏴 https://eitaa.com/joinchat/2459762699Cc611d08e98