۵ 💠 *«تکاپوی خروج از امنیت ذهنی»* 🍃 روزانه یک دعای واجب را ده مرتبه می‌خوانیم: 🔆 «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ‌» 🔆 «(خداوندا!) ما را به راه راست هدايت فرما.» 📘 سوره حمد، آیه ۶ 🔷🍃 تا بگوییم: خدایا! این برایم کافی نیست، چیزی بیشتر می‌خواهم، نمی‌دانم در راه هستم یا به بی‌راهه رفته‌ام! 🍃 «اهْدِنَا» دو معنا دارد: 1⃣ ما را در این کار ثابت نگه دار؛ 2⃣ ما را هدایت کن به کار و راه درست. 🔹🌱 این درخواست مصداق برون‌رفت از امنیت ذهنی است. *در واقع به عملکرد خود اعتماد کامل نداریم و همواره با نگرانی نسبت به آن از خداوند طلب هدایت داریم تا دائماً ما را هدایت کند.* ❓چرا انسان تا آخر عمر به آموختن نیازمند است؟ ✅ زیرا همیشه این نگرانی وجود دارد که مبادا رفتار یا اعتقادات یا اعمالش اشتباه باشد؛ همین نگرانی دلالت بر نداشتن احساس امنیت ذهنی است؛ بنابراین با گفتن «اهْدِنَا» آموزش فعلی خود را ناکافی می‌دانیم. ✳️ تفکری عوامانه در جامعه وجود دارد که برخی به آنچه می‌دانند بسنده می‌کنند و با این بهانه که: «به آنچه می‌دانم، عمل کنم کافی است و نیازی نیست که سخن جدیدی بیاموزم!» از آموختن و کسب دانایی، اجتناب می‌ورزند؛ در حالی که به‌غلط، گرفتار امنیت ذهنی شده‌اند، زندگی اشتباه در پیش گرفته‌اند و با کافی دانستن دانش خود به خودشان اجازۀ برون‌رفت از آن منطقۀ امن را نمی‌دهند غافل از آنکه *برکت و خیر، ورای این ذهن محصور است* .📚 « استاد زهره بروجردی» ‏ 🏴 https://eitaa.com/sabkezendegikareemane