امام صادق علیه السلام، می فرماید: مَنْ یَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ یَعِیشُ بِالإِحْسانِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَعِیشُ بِالأَ عمارِ.۱ ترجمه: آنهای که بر اثر گناه می میرند از آنها که با مرگ طبیعی از دنیا می روند بیشترند!، و آنهای که بر اثر نیکوکاری عمر طولانی می کنند از آنها که با عمر طبیعی زندگی می نمایند زیادترند! شرح وتوضیح کوتاه: امروز ثابت شده است که سرچشمه قسمت قابل توجهی از بیماری های جسمی، عوامل روحی و معنوی است، و یکی از مهم ترین عوامل ناراحتی روانی فشارهای شدیدی است، که از ناحیه وجدان به خاطر انجام گناه بر روح آدمی وارد می شود. انسان گناهکار در دادگاه وجدان محاکمه می شود و با مجا زات های دردناک معنوی وجدان روبه رو می گردد، و عکس العمل آن در جسم و جان و حتی در مرگ و میرها آشکار می گردد، بعکس، افراد نیکوکار از درون وجدان خود تشویق می شوند و همین تشویق معنوی نیرو و نشاط تازه ای به آنها می دهد، و بر طول عمر آنها می افزاید نتیجه این که گناه عمر را کوتاه، و کار نیک عمر آدمی را طولانی می سازد. منبع: ۱. کتاب سفینه البحار به خاطر گناه نکنیم 👌 🍃🌸 https://eitaa.com/sabkezendegikareemane