شب ۱۹ رمضان که میرسد، بر اساس اعمال و رفتار و نیات گذشته، تقدیر سال آینده‌مان مشخص میشود. چه بخوریم؟ چه بخوانیم؟ به زیارت برویم یا نرویم؟ اصلا زنده بمانیم یا نمانیم؟ با چگونه مرگی از دنیا برویم؟ ... از همان موقع ندای الهی العفو، الهی العفو امام زمان بلند میشود. پدر است دیگر. نمیتواند بی‌تفاوت بنشیند و ببیند ما به دست خود، خود را به فنا داده باشیم. حالا هرقدر هم که ما فرزند خلفی نبوده باشیم، او که از پدری کم نمیگذارد. از همان موقع تا شب بیست و سوم دست به آسمان بلند میکند و میگوید: الهی؛ فرزندان خطاکارم را به من ببخش. خدایا؛ بر بی پدری شان، بر دوری شان از من رحم کن. خدایا؛ تقدیر خیر برایشان مقدر کن ... شب بیست و سوم میرسد. شب امضا شدن تقدیرات. و امام زمان همچنان پدرانه برایمان دعا میکند، اشک میریزد، پیش خدا ریش گرو میگذارد ... بی معرفتی نیست اگر همان موقع که او برای مقدرات ما دعا میکند، استغفار میکند، ما برای تقدیر فرج و ظهورش دست به دعا برنداریم؟ فرجی که فرج خود ما در آن است! خدایا! به حق حقیقت این شب، دوران غیبت مهدی فاطمه را پایان ده و مصلح موعود را به نجات بشریت برسان. #شب_قدر ╔═.🥀🍃.📿════╗ 🆔️@sabokbalan_e_ashegh ╚════🥀.🍃.📿═╝