⁉️ روحانی، رفیقِ بزم یا شمشیرِ رزم؟ 🔹 آقای روحانی در مصاحبه جدیدش با کتاب بدون دود و آتش و خون می‌گوید: «وقتی ترامپ جنگ اقتصادی را شروع کرد، اختلاف‌نظر اساسی در دولت وجود داشت که آیا با این وضعیت می‌توان کشور را اداره کرد یا نه؟ حتی عده‌ای از وزرا پیشنهاد کردند که استعفای دسته‌جمعی بدهیم.» این صحبت‌های آقای روحانی از چند جنبه قابل تأمل است: 1⃣ _ در عالم سیاست یک سیاستمدار حاذق و کارکشته باید سناریوهای مختلف از خوش‌بینانه‌ترین سناریو تا بدبینانه‌ترین سناریو را در هر پدیده سیاسی در مقابل خود ترسیم نماید. قطعاً در مسئله مهمی مانند برجام که با یک دشمن بدعهد و سیّاس مواجه بوده و هستیم پیش بینی چنین سناریوهایی لازم و ضروری بوده و هست. 2⃣ _ آنچه روحانی می‌گوید یعنی اینکه دولت بعنوان مسئول اجرایی کشور هیچ سناریویی در مقابل بدعهدی آمریکایی‌ها برای خود ترسیم نکرده بود؛ که این موضوع از فهم ناقص و ایده آلیستی دولت سابق از فضای بین الملل ناشی می‌شود. این رویکرد خوش‌بینانه به کار برد مصداق همان تضمین دانستن و چشم امید داشتن به امضای جان کری است. 3⃣ _ نکته دیگر اینکه عده‌ای از نیروهای معتقد به انقلاب وجود چنین وقایعی را پیش بینی می‌کردند و بارها در آشکار و نهان نسبت به وقوع آن تذکر داده بودند اما پوشیدنِ ردای خوشبینی مانع از پیش‌بینی چنین شرایطی از سوی دولت سابق می‌گردید و برخی نیروهای انقلابی متهم به تندروی و بی شناسنامه بودن می‌شدند. 4⃣ _ بر اساس همین نگاه واقع‌بینانه است که دولت سیزدهم بر راستی‌آزمایی و دادن تضمین از طرف آمریکایی‌ها اصرار دارد؛ اما همفکران آقای روحانی این رویکرد را برنمی‌تابند انگار تمایل دارند که دوبار از یک سوراخ گزیده شویم. 👌 نکته پایانی اینکه، جمله روحانی که میگوید هیئت دولت قصد استعفای دسته جمعی داشته است انسان را به یاد جمله سید حسن مدرس به مستوفی الممالک می اندازد که میگفت «مستوفی الممالک شمشیر مرصع است که باید در روزهای بزم و ایام سلام به کمر بست.» آقای روحانی شما هم رفیق بزم بودید نه شمشیر رزم. ✍🏻 یعقوب ربیعی #ثامن_نکا