✳️ دلایل ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر:
1 . شرایط ایران برای صلح شناسایی و تنبیه متجاوز و پرداخت غرامت از سوی عراق بود، که نپذیرفتند.
2 . مرزهای ایران تامین نداشت و نقاطی در شلمچه، طلائیه، فکه و قصر شیرین در اشغال عراق بود و نیز شهرهای سومار، نفت شهر و مهران در اشغال دشمن بود.
3 . در حالی که نیروهای خودی، پیروزی های زیادی کسب می کردند، توقف جنگ و چانه زنی در پشت میز مذاکره، برای آزادی نقاط مرزی آزاد شده، صحیح نبود .
4 . شهرهای آزاد شده همچون خرمشهر، به علت حضور دشمن در شلمچه، همچنان مورد تهدید بود .
5 . توانایی کمی ارتش عراق ترمیم شده و با کمک های همه جانبه دولت های بزرگ افزایش هم یافته بود .
6 . تنها چیزی که ارتش عراق از دست داده بود، روحیه بود که با توجه به روحیه فرماندهی آن (شخص صدام)، این مسئله نیز پس از مدتی قابل ترمیم بود .
7 . در حالی که نیروهای جمهوری اسلامی در نوار پیروزی قرار داشتند، آتش بس و صلح ناپایدار در هنگام قدرت و دادن فرصت مجدد به عراق، زیان هایی به بار می آورد . اگر آن روز جنگ متوقف می شد و تجربه ای چون مذاکرات سوریه و اسرائیل، بر سر ارتفاعات جولان، فراروی ما قرار می گرفت و ما ناچار می شدیم بر سر سایر مناطق تحت اشغال، پشت میز مذاکره با عراق چانه زنی بی حاصل کنیم; امروز جامعه، مسئولان وقت را شماتت می کرد .
8 . عراق در نظر داشت با برگزاری اجلاس سران جنبش غیر متعهد در بغداد و کسب ریاست دوره ای این جنبش، برای تحقق خواسته های نامشروع خود، به ایران فشار آورد; ولی ایران با حمله به داخل خاک عراق در عملیات رمضان، این امتیاز مهم و حیاتی را از عراق گرفت .
9 . امکان پدافند با توقف روی خط مرزی وجود نداشت; زیرا در اغلب نقاط مرزی هیچ گونه مانع طبیعی وجود نداشت و ایجاد استحکامات جدید نیز یک سال به طول می انجامید و طی این مدت احتمال حمله مجدد عراق جدی بود . مهم تر این که با تکیه بر اصل متعارف نظامی «تعقیب دشمن » هرگونه توقف پس از فتح خرمشهر یک حرکت غیراصولی بود "