سبزپوشان
( رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا) سرِ سجّاده سحر مستِ دعا کرد مرا چون گره در گره از غفلت خود شد کارم سی سحر دستِ مبارک گِره وا کرد مرا مانده بودم به کجا رو کنم از دستِ هوس رمضان از قفسِ تنگ رها کرد مرا چه مبارک سحری هست به هنگامِ دعا کز سرِ لطف، حواله به خدا کرد مرا عشقِ بین الحرمین شعله به جانم زد و رفت بعد از آن همسفرِ کرب و بلا کرد مرا همه شب وقتِ سحر مرغِ نیایش آمد با خودش راهرو شهرِ صفا کرد مرا خلوتِ اُنس ، مرا شورِ دگر داد خدا تا که فارغ ز غمِ چون و چرا کرد مرا ( شایق) از پرتو قرآن به دلم می دیدم که در آغاز ِ سحر غرقِ رجا کرد مرا ‎‎‌‌‎‌‌‎‎‌‌‎‎‌‎‎🇮🇷@sabzpoushan
38 مشاهده