چشمي که دائم
عيبهاي ديگران را ببيند،
آن عيب را به ذهن منتقل ميکند.
و ذهنی که دائما
با عيبهای ديگران درگير است،
آرامش ندارد،
درونش متلاطم و آشفته است.
در عوض چشمی که ياد گرفته است
هميشه زيباييها را ببيند،
اول از همه خودش آرامش پيدا ميکند.
چون چشم زيبا بين
عيبهای ديگران را نمیبيند و
دنياي درونش دنيای قشنگیهاست...
گرت عیب جویی بود در سرشت
نبینی ز طاووس جز پای زشت...
🇮🇷
@sabzpoushan