آیت الله جوادی آملی از وجود مبارک امام صادق(سلام الله علیه) سؤال شده است که چرا ما هر چه قرآن می‌خوانیم خسته نمی‌شویم؟ فرمود: «لِلْقُرْآنِ تَأْوِیلٌ یَجْرِی کَمَا یَجْرِی اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ کَمَا تَجْرِی‏ الشَّمْسُ‏ وَ الْقَمَر»؛شما مگر الآن میتوانی بگویی که من بیست سال یا سی سال یا هشتاد سال یا صد سال است که این آفتاب را میبینم و از دیدن این آفتاب خسته شدم، مگر می‌شود کسی بگوید که من از دیدن آفتاب خسته میشوم؟! «کَمَا تَجْرِی‏ الشَّمْسُ‏ وَ الْقَمَر»، مگر کسی از نفس کشیدن خسته می‌شود؟! کسی بگوید من صد سال است که از این هوا استفاده می‌کنم، یا صد سال است که دارم آب می‌خورم و خسته شدم؟! اینها مایه حیات است. درس تفسیر ۸۲/۲/۹