‌ قلب و جان؛ فرمانروای وجود است و هموست که سمت و سوی اعمال را معین می کند که ؛ إنما الأعمال بالنّيّات. و از آنجا که جای نیت قلب انسان است، هرگاه ذکر در جان بنشیند، ذکر عملی در مسیرش قرار گیرد؛ و لذا آنچه بیشتر اهمیت دارد، ذکر قلبی ست... إلهی، وَاشغَل قلوبنا بذکرك عن كل ذكر...