🔶نکته ای از بزرگان: 🔷آیت الله حائری شیرازی: انسان همانند ظرفی است که زیر باران قرار گرفته باشد. شما اگر این ظرف را پشت‌رو بگیرید، به‌گونه‌ای که دهانۀ ظرف رو به زمین و پشت ظرف رو به بالا باشد، از هر طرف که باران ببارد، از پشت ظرف می‌چکد و توی ظرف، خشک‌وخالی می‌ماند. انسان اگر حب دنیا داشته باشد، مانند آن است که کاسه‌اش را واژگون کرده، و دهانه‌اش را رو به خاک گرفته باشد. اگر من کاسۀ خودم را واژگون بگیرم و از رحمت واسع و مستمر الهی محروم شوم، تقصیری متوجه باران نیست؛ من ظرف را بد گرفته‌ام. رحمت خدا و لطف خدا پدیده‌هایی محدود نیستند؛ همیشگی و جاری‌اند. این ما هستیم که باید توفیق بهره‌گیری از آنها را داشته باشیم. 📚 تمثیلات علمی، صفحه ۲۲