ابوالطفیل می‌گوید: دیدم علی(ع) یتیمان را فراخواند، با مهر پدرانه به آنان عسل می‌خوراند؛ تا جایی که یاران گفتند: ای کاش ما هم یتیم بودیم، تا چنین در آغوش لطفش جای می‌گرفتیم