یکی از لقب‌های شیرینش این بود: «کاشِفَ الکرب عَن وجهِ الحُسین!» بلد بود غم را از چهره‌ی برادرش بزداید و ببرد. حسین {ع}وقتی می‌دیدش، چهره‌اش روشن می‌شد، خندان می‌شد. بس که خاطرش را می‌خواست! ـــــــــــــــــــــــــ🌖✨ـــــــــــــــــــــــــ