✍ برخی از اطرافیان بی هیچ دلیل پزشکی روزه نمی گیرند. چه به ایشان بگویم؟ چطور راهنمایی شان کنم که روزه بگیرند؟ با بررسي آيات روشن قرآن در مي يابيم که روزه، براي رستگاري انسان و رهايي او از قيد تن و توجه او به افق هاي تعالي واجب گرديده است. انسان خو گرفته با روزمرگي، در يک اردوي معنوي يک ماهه، رهايي از بند تن و زنگارزدايي از دل را با هم تجربه مي کند، غلبه بر خواهش هاي دل را تمرين مي کند و لذت آسماني شدن را مي چشد. در آيه 183 سوره بقره، اميد به پرهيزکار شدن انسان در قفس تن را، راز وجوب روزه مي داند و مي فرمايد:اي ايمان آورندگان! روزه بر شما واجب گرديد، آنسان که بر پيش از شما هم واجب شده بود. باشد که پرهيزکاري کنيد». نکته روان و زيبايي که در اين آيه به چشم مي خورد، لطافت بيان آن است. به دليل دشواري روزه، خداوند از طرفي با خطاب «يا ايها الذين امنوا» و از ديگر سو با توجه دادن به اين که روزه اختصاص به شما ندارد بلکه بر پيشينيان نيز لازم بوده است، مسلمانان را آماده انجام آن ساخته است. امام صادق(عليه السّلام) در بياني زيبا چنين مي فرمايد: لذت خطاب «يا ايها الذين امنوا» سختي و مشقت عبادت را از بين مي برد. وقتي انسان با چنين خطابي از سوي معبود بي همتا روبرو مي گردد، سرشار از نيرو خود را آماده اجراي حکم آن يگانه بي نياز مي کند. معنويت، نياز اساسي انسان است. همان گونه که غذا، براي ادامه زندگي مادي ضروري است، معنويت نيز براي طراوت روح بزرگ انسان يک نياز اساسي است. از نگاه قرآن، انسان، مستعد تعالي است؛ از اين رو برنامه هاي ويژه اي هم براي او قرار داده شده است. در قرآن به انسان چنين گفته مي شود: «يا ايها الانسان انک کادح الي ربک کدحا فملاقيه؛ اي انسان حقا که تو به سوي پروردگار خود به سختي در تلاشي و او را ملاقات خواهي کرد» (انشقاق.4) در مسير تعالي انسان، برنامه هايي از سوي آفريدگار آگاه از همه احوال انسان پيشنهاد شده که انجام برخي از آنها با شرايط، لازم و برخي ديگر داوطلبانه است. روزه در شمار عبادت هايي است که در شرايط ويژه اي مانند ماه مبارک رمضان و يا نذر و... واجب مي شود، ولي به صورت مستحبي و داوطلبانه هم قابل انجام است. در آموزه هاي ديني هم سفارش زيادي به روزه داري و توجه به اين برنامه حتي به صورت داوطلبانه و مستحبي شده است. در روايتي از ابي امامه آمده است: از پيامبر خدا(صلّي الله عليه و آله و سلّم) خواستم مرا به عملي سودمند رهنمون گردد. حضرت فرمود: عليک بالصوم فانه لا عدل له و لا وزن لثوابه؛ روزه بگير که معادلي براي آن نيست و هيچ ثوابي به پاي آن نمي رسد. بار ديگر گفتم: مرا به کاري دستور دهيد و حضرت فرمودند: عليک بالصوم فانه لا عدل له. وقتي براي سومين بار تقاضايم را تکرار کردم، حضرت باز پاسخم دادند: عليک بالصوم فانه لا مثل له؛ روزه بگير که همانند ندارد. امام مجتبي(عليه السّلام) هم ماه مبارک رمضان، را چنين توصيف مي کنند: «ان الله جعل شهر رمضان مضمارا لخلقه فيستبقون فيه بطاعته الي مرضاته»؛ خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه اي براي آفريدگان خود قرار داده تا با طاعتش براي خشنودي او از يکديگر پيشي گيرند»