☺️🌷☺️🌷☺️🌷☺️ #داستان_واقعی #من_زنده_ام #قسمت_۱۰ *═✧❁﷽❁✧═* درد 🤕مادرت تمامی نداشت کم کم ترس وجودم را گرفت. آدم ها در لحظه ی ترس خیلی به خدا نزدیک تر می شوند👌 اصلا این ترس😰 است که به یاد آدم ها می آورد همه چیز دست خداست. اذان صبح نزدیک می شد. وقت هایی که آدم می ترسه تاریکی شب🌃 بیشتر آزارش میده. حس می کردم مادرت با مرگ💀 فاصله ای نداره و فقط باید دعا کنم. نزدیک اذان بود . سجاده ام را پهن کردم. به درگاه خدا التماس🙏 می کردم که دخترم زودتر از این درد خلاصی پیدا کنه و فارغ بشه. به حضرت معصومه خیلی اعتقاد داشتم🙏 صدایش🗣 زدم، قسمش دادم. نذر کردم و گفتم: یا حضرت معصومه! دخترم زودتر فارغ بشه، اگر بچه ش دختر بود کنیز تو می شه و اسم تو رو روش میذارم تا تمام عمر صحن و حیاطت رو جارو بزنه✅ بچه ها خودشان را به خواب زده بودند🙊کریم سرش را از زیر پتو بیرون آورد و با شوخ طبعی گفت: بی بی! خواهرمون هنوز نیومده جارو دستش دادی؟ رحمان که بانمک تر از همه و لبش پر از خنده☺️ بود، گفت: بی بی از خودت مایه بذار. شوخی های بچه ها از دلواپسی❣ های من کم نمی کرد. باید مادر باشی تا بفهمی مادر یعنی چی؟ صدای ناله های مادرت که بلندتر شد بچه ها دیگه مزه نمی ریختند و سربه سرم نمی گذاشتند❌ سلمان دوساله و محمد چهار ساله زار زار گریه 😭می کردند. آقا همچنان دست به دعا 🤲بود و عرق می ریخت و هرلحظه رنگ به رنگ می شد و خیره به من نگاه👀 می کرد و با اصرار می گفت: بی بی چرا نمیری سری بزنی، خبری بیاری، کاری کنی شاید نیاز به کمک💪 داشته باشد. ══ ೋ💠🌀💠ೋ══ 👈 ادامه دارد... 🔜👉 ☺️🌷☺️🌷☺️🌷☺️