🍀روحِ آدمی مانند ظرفِ خالی است. انسان باید بداند که ظرفِ وجودِ خود را از چه چیزی پُر می‌کند تا متناسب با مقام و منشِ انسانیِ وی باشد. 🍃 اگر روحِ انسان از و بندگی پُر شود، در خود احساسِ عزت و عظمت می‌کند. اما اگر روحِ انسان از گناهان و پلیدی‌ها لبریز شود، در خود احساسِ ذلت و عجز و ناتوانی می‌کند. اگر به شخصی یک ظرفِ بلورینِ زیبا هدیه‌ دهند و پس از مدتی آن شخصْ ظرفِ بلورین را به سطلِ زباله تبدیل کند، 🍃 آیا در سلیقه و شعورِ او شک نمی‌کنید؟ انسان و باشعور هیچ‌گاه یک ظرفِ ارزنده و گران‌قیمت را زباله‌دانی نمی‌کند. 🔹آیت الله استاد مرتضی تهرانی 📚 مباحثِ توحیدیِ۱، ص ۲۴۶ https://eitaa.com/saghalein1414