نامه اى از حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) اين نامه را به ابن عباس نوشته ، و فرموده است كه پس از سخن رسول الله (ص) از هيچ سخنى بدين پايه سود نبرده ام: اما بعد. گاه آدمى را دست يافتن به چيزى كه براى او مقدّر بوده، شادمان مى سازد، و گاه از دست دادن چيزى كه دست يافتن به آن برايش مقدر نبوده است، غمگين مى كند. پس بايد شادمانى تو به چيزى باشد كه براى آخرتت به دست آورده اى، و اندوهت به چيزى باشد كه از آخرتت از دست داده اى. به آنچه از دنيا به دست آورده اى فراوان شادى مكن، و بر آنچه از دنيايت از دست مى دهى، تأسف مخور و زارى منماى. و بايد همه همّ تو منحصر به كارهاى پس از مرگ باشد. ترجمه : آیتی