✨﷽✨ 🌼بلندهمّتی به هنگام دعا ✍️انسان‌ها در آرزو و درخواست از خداوند، گوناگون‌اند. همّت و آرزوی برخی از آدمیان در همین دنیای زودگذر و ناچیز خلاصه می‏‌شود. آن‌ها جز دنیا نمی‌‏خواهند و جز برای دنیا، در چیز دیگری سعی و تلاش نمی‌‏کنند. به فرموده زیبای حضرت علی ‏(ع): همانا دنیا نهایت دیدگاه کسی است که دیده‌‏اش کور است، و از دیدنِ جز دنیا مهجور. و آنکه بیناست، نگاهش از دنیا بگذرد و بداند در پَس آن، خانه [ آخرت‏] است. پس بینا از دنیا رخت بردارد و نابینا رخت خویش در آن گذارد. بینا از دنیا توشه گیرد و نابینا برای دنیا توشه فراهم آرد. و امّا گروه دوم از آدمیان، کسانی هستند که همّت خویش را فراتر از جهان مادی قرار داده‏‌اند. و اگر هم برای دنیای خویش تکاپو دارند، به انگیزه توشه برداشتن برای جهان دیگر، حفظ آبرو و مانند آن است. آن‌ها دنیا را محلّ گذر و پل رسیدن به جهان دیگر می‌‏دانند و تمام تلاش خود را به کار می‏‌گیرند تا در جهان دیگر رستگار شده، در بهشت ابدی پروردگار جای گیرند. سرانجام، اندکی از آدمیان نیز هستند که نه تنها از دام جاذبه‌‏های فریبنده دنیوی رها می‏‌شوند؛ بلکه از نعمت‌های انبوه بهشت نیز می‌‏گذرند و از خداوند، تنها دیدار جمال او را می‏‌طلبند و به جای بهشت، بهشت ‏آفرین را تمنّا می‌کنند، همان‏گونه که سعدی شیرازی سروده است: ما از تو به غیر از تو نداریم تمنّا؛ حلوا به کسی ده که محبّت نچشیدست. در ضمن حکایتی، درباره حضرت فاطمه ‏(س) چنین می‏رخوانیم: «روزی پیامبر اسلام (ص) از دخترش زهرا (س) پرسید: دخترم! چه درخواست و حاجتی داری؟ هم ‏اکنون فرشته وحی در کنار من است و از طرف خدا پیام آورده است که هر چه بخواهی، تحقق می‌‏پذیرد. حضرت فاطمه ‏(س) پاسخ داد: لذتی که از خدمت حضرت حق می‌‏برم، مرا از هر خواهشی باز داشته است. حاجتی جز این ندارم که پیوسته ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم. 📚نهج‌الحیاة، ص91؛ نهج‌البلاغه، خطبه 133