✳️ شرح #دعا_بیست_پنجم_6 قسمت دوم ⏺ حضرت سید الشهدا (علیه السلام) در مناجات عرفه‌ (در بخش ضمیمه) می‌فرماید: خدایا! من چگونه عزم کنم و چگونه عزم نکنم؟! من چگونه تصمیم بگیرم در حالی که تو قاهری و چگونه تصمیم نگیرم در حالی که تو آمری؟! من اگر بگویم همه‌ی قدرت‌ها دست تو است و همه‌ی تصمیم‌ها به تو برمی‌گردد و کنار بنشینم که مشکلی حل نمی‌شود؛ چراکه تو آمر هستی که به میدان بروم. زمانی که به میدان می‌روی، باید سر تا پای تو توکل و توسل باشد. از آن طرف نمی‌توانی بگویی به میدان نمی‌روم؛ چراکه امر شده که به میدان بروی و باید توجه داشته باشی که قوا و توان و توشه‌ی تو، همه‌اش از عنایت و فضل خدا است. باید به فضل حق تکیه داشته باشی و اگر به زیرکی و برنامه‌ریزی و زکاوت خودت تکیه کنی، صددرصد باخته‌ای. من اعتمادم فقط به تو است و حال که امر کردی این دشمن را بشناسم و در برابر او برنامه‌ریزی کنم، من همه‌ی این کار‌ها را انجام می‌دهم. اما اینکه به فکر و ذکر و زیرکی و هوش خودم اعتماد کنم، عین خواسته‌ی شیطان است. مشکل آدمیزاد، جمع این دو با هم است و هنر مؤمن، جمع بین عمل و توکل و توسل است. غرق فقر و افتقار است و هیچ اعتنا و اعتماد و توجهی به اراده و عمل و تلاش خودش ندارد؛ ولی در عین حال، مرد میدان عمل و اقدام ذیل نقشه‌ی حضرت حق است. هنر، جمع این دو با هم است. خیلی‌ها هستند که عامل هستند، اما متوکل نیستند یا برعکس، در فضای توکل و توسل هستند، اما عامل نیستند. عرضه‌ی افتقار و بیچارگی در پیشگاه حضرت حق، خودش، بندگی است. من عزم می‌کنم و تمام توان و قوای فکری و روانی و جوارحی خود را به میدان می‌آورم، اما وقتی که وسط میدان مبارزه هستم، یک سر سوزن، به فکر و ذکر و برنامه‌ریزی خودم اعتماد ندارم و فقط به تو اعتماد دارم. این جمع را جمع سالم نامگذاری می‌کنند. جمع سالم، جمع بین عمل و توکل است. 👈 ادامه دارد .... 👤 استاد #حاج_علی_اکبری ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2