#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2
#دعا_دوم_16
قسمت 3
✳️ «در روايات اسلامى و كلام مفسّران آمده است كه:
در روز بدر پيامبر صلى الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود: مشتى از خاك و سنگريزه از زمين بردار و به من بده، على عليه السلام چنين كرد و پيامبر آنها را به سوى مشركان پرتاب كرد و فرمود:
رويتان زشت و سياه باد. اين كار اثر معجزه آسايى داشت و از آن گرد و غبار و سنگريزه كه در چشم دشمنان فرو ريخت، وحشتى از آن به همه دست داد. «1» شكّى نيست كه در ظاهر، همه اين كارها را پيامبر و مجاهدان بدر انجام دادند اما اينكه مىگويد شما نبوديد كه اين كار را كرديد، اشاره به اين است كه:
اولًا: قدرت جسمانى و روحانى و نيروى ايمان كه سرچشمه اين برنامهها بود از ناحيه خدا به شما بخشيده شد و شما به نيروى خداداد در راه او گام برداشتيد.
ثانياً: در ميدان بدر حوادث معجزهآسايى تحقّق يافت كه مايه تقويت روحيه مجاهدان اسلام و موجب شكست روحيه دشمنان شد؛ اين تأثير فوق العاده نيز از ناحيه پروردگار بود.
البته اين برداشت از آيه در صورتى است كه بلاى نيكو را به معناى آزمايش بگيريم اما چنانچه به معناى نعمت بدانيم معنا چنين مىشود كه: نصرت خدا به جهت آن بود كه به مؤمنان نعمت شايستهاى ارزانى كند كه همان نعمت نابودى دشمنان و برترى كلمه توحيد به دست آنها و بىنياز شدن آنان از غنايم جنگى است.
به هر حال پيامبر مورد تأييد بود هر چند نزديكان ايشان، وى را در اوج سختىها رها مىكردند و از كمكش محروم مىساختند.
حضرت على عليه السلام مىفرمايد:
مَنْ ضَيَّعَهُ الْاقْربُ، اتيحَ لَهُ الْابْعَدُ.
آن كس را كه نزديكان واگذارند، يارى بيگانه بسيار دور را دريابد.
و ايشان به امدادهاى غيبى و روحى از سوى حق، اعتقاد راسخ داشت و توكلش به يارى حق بسيار بود.
امام صادق عليه السلام مىفرمايد:
در جنگ ذات الرّقاع، رسول خدا در كنار واديى زير درختى فرود آمد. در همين هنگام سيلى آمد و ميان آن حضرت و يارانش كه در آن طرف وادى منتظر بند آمدن سيل بودند، فاصله انداخت. مردى از مشركان متوجه پيامبر شد و به همرزمان خود گفت: من محمد را مىكشم. و آمد به روى پيامبر شمشير كشيد و گفت: اى محمد! كيست كه تو را از دست من نجات دهد؟
پيامبر فرمود: آن كه پروردگار من و توست. در اين هنگام جبرئيل آن مرد را از اسبش پرت كرد و او به پشت روى زمين افتاد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله برخاست و شمشير را برداشته روى سينه او نشست و فرمود:
اى غورث! كيست كه تو را از دست من نجات دهد؟ عرض كرد: بخشندگى و آقايى تو اى محمد.
پيامبر او را رها كرد مرد از جا برخاست، در حالى كه مىگفت: به خدا قسم كه تو از من بهتر و آقاترى.
✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج3، ص: 44
دعای #دوم
#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2
🆔 @sahife2