بشر هر قدر در راه بندگى و اطاعت خداوند مجاهده و كوشش نمايد قادر نيست حق بندگى او را ادا كند و مراتب عبوديت خود را آنطور كه بايد و شايد ابراز نمايد. از اين رو به موازات عباداتى كه مردم انجام مى‏دهند لازم است به تقصير و نارسايى خود در پيشگاه مقدس الهى اعتراف نمايند … حضرت موسى بن جعفر عليه السلام به بعضى از فرزندان خود فرمود: بر تو باد به جد و كوشش، و خويشتن را از حد تقصير در عبادت و اطاعت حضرت بارى‏تعالى خارج مدان زيرا خداوند آنطور كه شايسته و سزاوار اوست عبادت نمى‏شود. از رسول اكرم (ص) است كه خداوند فرموده: كسانى كه اهل عمل و عبادت‏اند براى نيل به عدل و پاداش من به اعمال خود اتكا ننمايند زيرا اينان هر قدر خود را به تعب اندازند و در تمام عمر عبادت كنند باز هم مقصرند و اعمالشان نارسا و كوتاه است و با عبادتى كه انجام مى‏دهند به كنه عبادتم نمى‏رسند و براى نيل به كرامت من شايستگى ندارند. امام صادق (ع) فرموده: بر تو باد به سعى و كوشش و هرگز نفس خود را از حد تقصير در عبادت و طاعت بيرون مبر چه آنكه حق عبادت حضرت بارى ‏تعالى هرگز ادا نشده است.