امام زين ‏العابدين عليه ‏السلام در دو جمله‏ ى اول اين قطعه از دعا ى شريف «مكارم ‏الاخلاق» كه قبلا عنوان شد ، از پيشگاه خداوند درخواست نمود: بار الها! #آبرو ى مرا با گذران سهل و آسان محافظت فرما (وَ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ) و با مضيقه و تنگ ى معاش، #جاه و منزلتم را در جامعه سبك و خوار مگردان. ( وَ لَا تَبْتَذِلْ جَاهِي بِالْإِقْتَارِ ) چند جمله ‏ا ى كه در اين قطعه‏ ى دعا امروز است، با فاء تفريع آغاز شده، بدين معنى كه محتوا ى دعا ى امروز با مطلب دعا ى قبل ارتباط دارد، عرض می‏كند: بار الها! اگر دعايم را در گشايش زندگى مستجاب نفرمايى و در مضيقه قرار گيرم، اين عوارض را در بردارد: اول، از كسانى طلب روز ى كنم كه خود روز ى ‏خوار تو هستند، (فاسترزق اهل رزقك) دوم، بر اثر تنگدستى در اين مشكل قرار گيرم كه از شرار خلقت درخواست عطا نمايم، (و استعطى شرار خلقك) سوم، آزمايش شوم به ستايش كسى كه به من اعطا نموده است، (فافتتن بحمد من اعطانى) چهارم، مبتلا شوم به ذم كسى كه محرومم ساخته است، با آنكه تو ولى و صاحب اختيار هر عطا و منعى. (و ابتلى بذم من منعنى، و انت من دونهم ولى الاعطاء و المنع.) اين چند جمله از كلام امام (علیه السلام) حاوى عوارض و پى‏ آمدهاى نامطلوبى است كه بر اثر تنگى معاش، ممكن است دامنگير افراد گردد.