خداوند در قرآن شريف به پيمبر گرامی (ص) دستور داده: و اذكر ربك فى نفسك تضرعا و خيفه. در اعماق قلبت با حال تذلل و تضرع آميخته به خوف، در ياد پروردگارت باش. گرچه مخاطب آيه، رسول گرامی اسلام (ص) است، ولى اين دستور آموزشى است به تمام اهل ايمان، زيرا كسى كه در دل خداوند را به ياد دارد، از خلوص واقعى برخوردار است اما ذكر به زبان ممكن است در پاره ‏اى از مواقع رنگ ريا به خود بگيرد. علاوه بر اين، ذكر قلب است كه اعمال بدن را اصلاح می‏كند و آنها را به مسير صحيح كه مرضى بار ى تعالى است هدايت می‏نمايد.