🔸 یک آیه، یک نکته 7️⃣ ✳️ غفلت، مانعی برای استغفار انسان غافل، هرگز به فکر استغفار نمی‌ افتد. اصلاً به یادش نمی‌ آید که گناه می‌ کند. غرق در گناه است؛ مست و خواب است و واقعاً مثل آدمی است که در خواب حرکتی انجام می‌ دهد. لذا اهل سلوک اخلاقی، در بیان منازل سالکان در مسلک اخلاق و تهذیب نفس، این منزل را که انسان می‌ خواهد از غفلت خارج شود، منزل «یقظه»، یعنی بیداری می‌ گویند. در اصطلاحات قرآنی، آن چیزی که نقطه‌ مقابل این غفلت است، «تقوا»ست. تقوا، یعنی به هوش بودن و دائم مراقب خود بودن. اگر از آدم غافل، ده ها گناه سر می‌ زند و اصلاً حس نمی‌ کند که گناه کرده است، آدم متّقی، درست نقطه‌ مقابل اوست؛ اندک گناهی هم که می‌ کند، فوراً متذکّر می‌ شود که گناه کرده است و به فکر جبران می‌افتد. «انّ الّذین اتّقوا اذا مسّهم طائف من الشّیطان تذکّروا». به مجرد این‌که شیطان از کنارش عبور می‌ کند و باد شیطان به او می‌ خورد، فوراً حس می‌ کند که شیطان‌ زده شده و دچار اشتباه و غفلت گردیده است؛ «تذکّروا»: به یاد می‌ افتد. «فاذا هم مبصرون»؛ چنین آدمی، چشمش باز است... این گناهی که من و شما انجام می‌ دهیم، ملتفت نمی‌ شویم و چون نمی‌ دانیم گناه کرده‌ ایم، از آن گناه، توبه و استغفار هم نمی‌ کنیم. بعد روز قیامت که می‌ شود، چشم ما که باز شد، آن وقت می‌ بینیم، عجب چیزهایی در نامه‌ اعمال ماست! انسان تعجّب می‌ کند. کی من این کارها را انجام دادم؟ اصلاً یادش نیست. این، گناه غفلت و اشکال آن است. پس، یک مانع استغفار، عبارت از غفلت است. ◀️ بیانات رهبر معظم انقلاب در خطبه های نماز جمعه، 1375/10/28