📌 چرا در مشاهد مشرفه، به آخرت راغبیم؟ ✍️ شخصی به نام سلام بن مستنیر می‌گوید در نزد علیه السلام بودم که حمران بن اعین نزد حضرت آمد و سوالاتی از حضرت کرد و حضرت جواب فرمودند وقتی حمران می‌خواست برخیزد و برود به باقر عرض کرد مطلبی را می‌خواهم با شما در میان بگذارم؛ 🔰ما هر گاه نزد شما می‌آییم قلبمان رقیق می‌شود و سنگینی و سختی در قلبمان از بین می‌رود و خودمان را فراموش می‌کنیم و دارایی‌های دیگران برایمان دیگر ارزشی ندارد بعد که از نزد شما خارج می‌شویم و با مردم و بازاریان و تجار همراه می‌شویم دو مرتبه حب دنیا به ما بر می‌گردد. 💠 حضرت باقر به حمران فرمودند: این خاصیت قلب است که گاهی سخت و سنگین است و گاهی سبک. سپس فرمودند اصحاب صلی الله علیه و آله به ایشان عرض کردند که ما می‌ترسیم اهل نفاق و دورویی شده باشیم. حضرت علت را جویا شدند، اصحاب گفتند ما وقتی نزد شما می‌آییم شما به ما تذکراتی می‌دهید و ما را به آخرت راغب می‌کنید و قلب‌های ما را جلا می‌دهید و باعث می‌شوید ما دنیا را فراموش کنیم و نسبت به آن بی رغبت شویم تا جایی که گویا ما آخرت را می‌بینیم و و را با چشم می‌بینیم اما وقتی از نزد شما بیرون می‌رویم و به خانه هایمان می‌رویم و مشغول بچه‌ها و همسر و اهل و عیال می‌شویم این حالت را از دست می‌دهیم گویا اصلا هیچ معنویتی نداشته‌ایم آیا این نفاق است؟ 💠 پیامبر اکرم در جواب فرمودند: نه هرگز این نفاق و دو رویی نیست، این‌ها حربه‌های است که شما را به دنیا مشغول می‌دارد. به خدا قسم اگر همان حالتی را که در نزد ما داشتید ادامه می‌دادید با ملائکه مصافحه می‌کردید و حتی می‌توانستید بر روی آب راه بروید و اگر شما گناه نمی‌کردید و نمی‌کردید، خداوند گروهی را خلق می‌کرد که به گناه مبتلا شوند و استغفار کنند و خداوند آنها را بیامرزد و مغفرتش را شامل آنها کند. قطعا با فتنه‌ها و امتحان‌های زیادی مواجه می‌شود و در صورت گناه می‌کند. آیا به این آیه توجه نکرده اید که خداوند فرمود: خداوند کسانی را که زیاد توبه می‌کنند و خود را پاک می‌کنند را دوست دارد؟ و همچنین به این آیه که فرمود از خداوند طلب بخشش گناهان کنید و به سوی او برگردید؟ 📚 ، ج۲، ص۴۲۳.