بزرگترین تکلیف ما در این دنیا توجه و پایبندی به عهد و میثاق با حجت خداست.... از این رو در زیارت آل یاسین می‌ خو انیم: خداوند متعال این میثاق را از همه ما اخذ کرده و تأکید هم کرده که حواسمان باشد... حواسمان باشد که اماممان را یاری کنیم و نگذاریم امام زمان ارواحنافداه با وجود ما آواره ، طرد شده ، تنها و یگانه شود ، نگذاریم غصه بخورد؛ نگذاریم مضطر باشد. اجازه ندهیم دشمنانش با تبلیغات مسموم هیاهو و سر و صدا کنند که زمینه‌ی ظهورش فراهم نشود. نگذاریم فساد در خانه‌ محیط و جامعه ی ما رشد کند که امام زمان از خاطر مردم برود و مردم به دنبال عیش و نوش، فسق و فجور و شهوت های مادی، اقتصادی، گیاهی، حیوانی و نهایتاً چیزهای علمی باشند و احساس نیاز به وجود حضرت نداشته باشند. نگذاریم مردم به خواب بروند. وقتی امام زمان ارواحنافداه را فراموش می‌کنیم، دنیا خودش به ما سخت می‌گیرد. دنیا نفرین‌مان می کند. دنیا انسان را لعنت می کند و می‌گوید: تو امام زمانت را تنها گذاشتی، تو هیچ خاصیتی برای لشکر امام زمان نداری. تو فقط مصرف‌کننده‌ای؛ می‌خوری و مصرف می‌کنی و دریافت می‌کنی؛ اما برای لشکر امام زمان خروجی نداری. کدام فعالیتت موانع ظهور حضرت را در سطح زمین برطرف می کند؟ با این سبک زندگی، فرشته ها هم ما را لعنت می کنند. مهمترین سوال روز قیامت، رفتار ما با امام زمان است. می گویند امام زمان در زمان شما آواره و طرد شده و تنها و یگانه بود؛ شما چگونه زندگی می‌کردید و چه کمکی به او می‌کردید؟؟؟ و خود را برای پاسخگوی به مهمترین سوال قیامت آماده کنیم که مرگ بسیار به ما نزدیک است!!!!....