🔻 از طرفی علامه طباطبایی، از تعیّن اول در مقام لا مقامی و تعیّن اطلاقی و اسم لا اسمی و حقیقت وحدت حقه «احدیّت» ذیل شرح روایات مراتب اسماء سخن به میان میاورند، و عنوان «اسم مکنون و مخزون و مستأثر» را بر مقام احدیت جاری میدانند که «اسم اعظم بدون تعیّنات صفاتی» است و جمیع تعیّنات اسمائی و صفاتی و افعالی را مفروض و مندک در آن میدانند که همه به او منتهی میشوند (حقیقت أنائیّیت و إنّیّت و «مَنِ الهی» که مختص ذات خداست).
🔻 علامه در همان بیان، اولین اسماء مشیر به آن مسمّای حقیقت مکنون مخزون را «الحیّ القیّوم» میدانند و به مضمون برخی ادعیه استشهاد میکنند، مانند:
⚡ «بِاسْمِكَ اَلْمَكْنُونِ اَلْمَخْزُونِ اَلْحَيِّ اَلْقَيُّومِ اَلْأَكْبَرِ اَلْأَجَلِّ» ،
hadith.inoor.ir/fa/hadith/87308
🔻 و نیز در آیه «هُوَ الْحَيُّ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ» (الغافر 65) در امتیاز خاص به اسم «الحی» و حصر آن به مقام احدیّت در اشاره با ضمیر غایب «هو» به آن مقام، که اشعار دارد به اول اسم منشعب در تفاصیل حضرت اسماء از مقام «وحدت ذاتی احدیت»، که اسم «حی ذاتی الحی» است (همانطور که در آیت الکرسی و آیه ٢ سوره آل عمران هم، اول اسم منحصر برای «هو» اسم «الحی» است)، یعنی او هستی و حیات محض است، و حیات و هستی منحصر به اوست.
همچنین این این انحصار هستی و حیات محض بر او، دلیل انحصار عبودیت خالص برای اوست.
(علامه طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، ج 17: 346: بخش تفسیر آیه 65 غافر؛)
(علامه طباطبایی، الرسائل التوحیدیه، 46 و 47: بخش رسالة الاسماء فصل چهارم مبحث رابع (در حیثیات اسماء)؛ علامه طباطبایی، ۱۴۱۹، 104 و 105 و 106: بخش رسالة الوسائط فصل دوم (در وساطت اسماء الهیه)).
🔸
🔻 اشاره به این نکته لازم است که «اسم اعظم» در دین اسلام، در هر حوزه ای یک نماینده خاص دارد. مثلا عالم ربانی و عارف صمدانی آیت‌الله سیدعبدالکریم کشمیری (م1378 ه.ش) می‌فرمایند:
⚡ اسم اعظم از اسماءاللّه «يا حىّ يا قيّوم» و از آیات قرآن «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم» و «سلام قولاً من رّب رّحيم» و «چهار آيه آخر سوره حشر» است.
(علی اکبر صداقت، کتاب روح و ریحان : شرح حال عالم ربانی و عارف صمدانی آیت‌الله سید عبدالکریم کشمیری، 107و108).
🔻و یا نماینده خاص «اسم اعظم» در میان اعیان موجودات، به بیان عارف بالله امام خمینی (ره) «انسان کامل» است، که می‌فرمایند: اسم اعظم به حسب حقيقت عينى، همان «انسان كامل» است كه خليفه خداوند در تمام عوالم مىباشد و او حقيقت محمّديّه (صلّى اللَّه عليه و آله) است كه با عين ثابت خود با اسم اعظم در مقام الوهيّت متّحد است؛ و ديگر اعيان ثابته، بلكه اسماى الهى از تجلّيّات اين حقيقت هستند
(امام خمینی، شرح دعاء السحر، 77).
🔻 و یا نماینده خاص «اسم اعظم» در میان صورت کتبیه حروف، به بیان عارف بالله علامه حسن زاده آملی در کلمه 254، دو حرف کامل «الف» (اشاره به ذات اقدس احدیت، حقیقت مسمّا) و «سین» (اشاره به ذات انسان کامل، مجلی و مظهر اسم اعظم) هستند
(علامه حسن زاده آملی، هزار و یک کلمه، ج 2: 195 و 196 و 202 و 205).
و یا در بیان عالم ربانی مولی عبدالصمد همدانی، نماینده اسم اعظم، آب (یعنی مظهر حیات الحی القیوم) در موجودات زنده، انسان کامل در اعیان ممکنات، الف در حروف، عدد یک در اعداد، جوهر در نقوش، و مردمک چشم در بدن است.
(عارف باللّٰه مولی عبدالصمد همدانی، کتاب بحر المعارف، ج 3: 414 و 415).
eitaa.com/salehi786/3061
🔸
@Salehi786