🦋 توبه از توبه، رفع اثنینیّت ✅ تلمیذ(آیت الله سعادت پرور): درباره این بیت حافظ سوال شد: در تابِ توبه چند توان سوخت هم چو عود می دِه که عمر در سر سودای خام رفت 🌕 استاد(علامه طباطبایی): تا کی می توانیم در هجر تو بسوزیم و از عاشقی توبه نماییم؟ می ده که توبه از توبه کنیم و باز به عاشقی خويش به حضرتت ادامه دهیم. 🌕 در کلمات خواجه، از این گونه تعبیرات زیاد است؛ مانند: نفی توکّل و نفی تسلیم و به عبارت دیگر، توبه از توکل و توبه از تسلیم و رضا. 🌕 منظور از این گونه سخن ها آن است که هنوز شخص باقی است و دوئی وجود دارد. به همین دلیل، شخص سالک باید توبه از آن توبه نماید؛ چنان که از کلام حضرت سجاد(ع) در دعای توبه بدان اشاره شده است: 🌕 " اللّهمّ‌ و انّه لا وفاء لي بالتّوبة الاّ بعصمتك، و لا استمساك بي عن الخطايا الاّ عن قوّتك، فقوّني بقوّةِِ كافية، و تولّني بعصمةِِ مانعة. اللّهمّ‌ أيّما عبدِِ تاب اليك و هو في علم الغيب عندك فاسخ لتوبته، و عائد في ذنبهِ و خطيئتِه، فاِنّی اعوذ بك ان اكون كذلك، فاجعل توبتي هذه توبةً لا أحتاج بعدها الى توبةِِ، توبةً موجبةً لمحو ما سلف و السّلامة فيما بقی." 🌕 خدای من! دوام هر توبه فقط به نگه داری توست و تنها به قدرت تو از خطا خودداری می کنم. پس به من اراده استوار و کافی عنايت نما و مصونیتی که مانع از عصیان شود، در من ایجاد کن. خدايا! بندگانی را می شناسی که توبه خود را می شکنند و به گناهان گذشته روی می آورند؛ ولی من به تو پناه می برم که از آنها باشم. پس، بازگشتی نصیبم نما که بعد از آن، دیگر محتاج به توبه نباشم و آن توبه، موجب محو گذشته ها و سلامت در آینده باشد. 🌕 در واقع خواجه می گوید: من از آن توبه که به حول و قوّه خودم می باشد و عصمت حضرتت را در آن داخل ندیدم، توبه می کنم و آن، توبه نیست. توبه، آن است که عصمت و نگاه داری حضرتت در آن مدخلیت داشته باشد و من خود را در آنجا کاره ای نبینم. این، همان توبه از توبه است. 📚 ثمرات حیات ، جلد ۱ ، ص ۱۷۶ و ۱۷۷