🔰 توضیح فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی: «وَ بِمُناجاتِكَ‌ بَرَّدْتُ‌ أَلَمَ‌ الْخَوْفِ‌ عَنِّى» فقط‍‌ با مناجات با تو، درد ترسِ‌ [از تو] را خنك نموده [و] از خود [دور مى‌نمايم]. 🌕 مفهوم خوفی كه با مناجات ساكن مى‌گردد: مراد از "خوف"، در جمله‌ى «وَ بِمُناجاتِكَ‌ بَرَّدْتُ‌ أَلَمَ‌ الْخَوْفِ‌ عَنِّى» چه خوفى است كه با نجوا كردن با خدا، مى‌توان شعله‌ى آن را تبريد و سرد نمود؟ ❓ آيا 1⃣خوف از ناملايمات عالم طبيعت 2⃣ و یا مشكلات پس از اين عالم 3⃣ و یا خوف از نرسيدن به مقصود و در آتش فراق حقّ‌ سبحانه سوختن است‌؟ ✅ اگر چه هر كدام از اين احتمال‌ها را وجهى است، ولى معناى "سوّم" را به اعتبار بيان جمله‌ى گذشته و فراز آينده، بيشتر مى‌توان مورد توجّه قرار داد. 📚 نور هدایت (استاد سعادت پرور) ، ج ۱ ، ص ۱۲۱ و ۱۲۲