هدایت شده از سالکان دلسوخته
✅ روزه‌ى روزه‌گيرنده، زمانى مورد قبول واقعى الهى قرار مى‌گيرد كه با رعايت شرايط ظاهرى و اخلاص كامل به جا آورده شود.
✅ اين جا است كه خداوند روزه دار را مورد لطف خود قرار مى‌دهد، و جزايش را در دو جهان، ديدار و قرب و انس با خويش مى‌گرداند، چنان كه در حديث قدسى فرمود:
«أَلصَّوْمُ لِى وَ أَنَا أُجْزى بِهِ؛ وَ لِلصّائِم فَرْحَتانِ:حِينَ يُفْطِرُ وَ حِينَ يَلْقى رَبَّهُ.»
روزه براى من است، و من خود پاداش آن هستم، و براى روزه دار دو شادمانى است: هنگامى كه افطار نموده و روزه مى‌گشايد؛ و آن گاه كه با پروردگارش ملاقات مى‌نمايد.
🔆 نور هدایت ، جلد ۱ ، ص ۴۹۳