أَنَّ عَلِيّاً (علیه ­السلام) كَانَ ذَاتَ يَوْمٍ بِأَرْضٍ قَفْرٍ فَرَأَى دُرَّاجاً، فَقَالَ يَا دُرَّاجُ مُنْذُ كَمْ‏ أَنْتَ فِي هَذِهِ الْبَرِّيَّةِ وَ مِنْ أَيْنَ مَطْعَمُكَ‏ وَ مَشْرَبُكَ؟ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَنَا فِي هَذِهِ الْبَرِّيَّةِ مُنْذُ مِائَةِ سَنَةٍ إِذَا جُعْتُ أُصَلِّي عَلَيْكُمْ فَأَشْبَعُ وَ إِذَا عَطِشْتُ فَأَدْعُو عَلَى ظَالِمِيكُمْ فَأَرْوَى...؛ روزى امام على (عليه السّلام) در زمين كويرى پرنده­‌ای را ديد و فرمود: اى درّاج! تو از چه وقت در اين بيابان هستى؟ و از كجا تغذيه مى‏ كنى؟ درّاج(پرنده ای شبیه کبک) گفت: اى امير مؤمنان! من صد سال است كه در اين بيابان هستم و هر وقت گرسنه شوم بر شما #صلوات مى‏‌فرستم و سير مى‏‌گردم و هر وقت تشنه شوم بر دشمنان شما نفرين مى‌‏كنم و سيراب مى‏‌شوم.» 📚المناقب، علوی، صفحه ١١٠ 💥💥 کانال اختصاصی صلوات را دنبال کنید : @sallavat