🇮🇷🇮🇷 وقتی مهتاب گم شد 🇮🇷🇮🇷 ✒قسمت نود و هفتم قسمت قبل:https://eitaa.com/salonemotalee/708 فصل نهم من، مهتاب، مین(۷) اولین شب جزیره، شب تلخی بود اما نه به تلخی آب جزیره که پر بود از اجساد عراقی‌ها که تا آن زمان داخل آب مانده بودند آب بوی تعفن می‌داد تعفنی تلخ و گوگردی که آلوده به گازهای شیمیایی هم بود اصلاً جزیره دنیای دیگری بود گرمای ۵۰ درجه مغز استخوان را می‌جوشاند شرجی وحشتناک که مرا یاد حمام‌های قدیمی شترگلو می‌انداخت همه چیز خارج از قاعده و استاندارد بود هوا، زمین و حتی خاک آن هم که در هر گام تا زانو بالا می آمد موش‌هایی از بس که جنازه خورده بودند به اندازه گربه شده بودند خط، یا به تعبیر نیروهای پیاده "کمین" هم به همه چیز می‌ماند الا خط جاده‌هایی خاکی که از وسط آب مثل مار خزیده بود و در نقطه‌ای قطع می‌شد در آنسوی بریدگی، در فاصله ۳۰ متری عراقی‌ها بودند و روبروی‌شان ما هر چه از عقب جاده به جلو می‌رفتیم ضرب‌آهنگ آتش بیشتر می‌شد تا جایی که به همان کمین یعنی فاصله ۳۰ متری می‌رسیدیم آنجا بود که خمپاره مثل باران می‌بارید باز کردن آب دجله به سمت جزیره جنوبی اولین اقدام عراقی ها بود که بیشتر جاده ها به غیر از سه جاده، همه زیر آب رفته بودند با این اقدام دست ما برای عراقی ها رو شده بود درست است که آنها هم روی همین سه جاده بودند اما نسبت امکانات ما به عراقی‌ها مثل قطره بود به دریا به دلیل سختی ماندن در کمین، به جای هرگونه شناسایی، فقط در کنار نیروهای پیاده در سنگر می‌نشستیم این کار به درخواست علی‌آقا بود تا به نیروهای خسته و گرما زده در کمین روحیه بدهیم و کمک حال‌شان باشیم وقتی به عقب برگشتم، محمد عرب را دیدم که وسط آب پایین می‌رفت و بالا می‌آمد و قطعات فلزی و پیش ساخته دکل دیده‌بانی را به هم می‌بست همه بچه‌های اطلاعات دست به دست هم دادند و اولین دکل دیده‌بانی را داخل آب علم کردند به ارتفاع ۲۰ متر و عرض ۲ متر از هر جای جزیره که نگاه می‌کردی مثل نردبان بلند آهنی ایستاده و پیدا بود روی دکل که می‌رفتیم از آتش مستقیم و منحنی عراقی‌ها در امان نبودیم یک روز گرم و نفس گیر در عقبه جزیره شمالی نشسته بودیم که حمید ملکی بعد از مجروحیت آمد به محض اینکه رسید هلش دادیم وسط آب و سرش را زیر آب کردیم این کارها بیشتر به اشاره و اقدام مستقیم علی‌آقا شروع می‌شد وقتی همه را جو می‌گرفت، خودش را کنار می‌کشید و با ژست آمرانه می‌گفت: "بچه‌ها، چکار می‌کنید!؟ این بنده خدا تازه از راه رسیده. حتماً تشنه است! گفته بودم آب بهش بدهید! نه اینجوری!!!" ما می‌دانستیم که علی‌آقا خودش را به آن راه زده، با این حال، حاج حمید تشنه بود رفتم تا از کلمن آب بیاورم که دیدم یک موش روی دو پا ایستاده دهانش را زیر کلمن گذاشته تا از آبی که چکه‌چکه می‌افتاد، بخورد منصرف شدم و برگشتم... ◀️ ادامه دارد ... قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/714