2 – 4 – ضدیت با امام: افراد غیر خودی هیچ‌گاه رهبری امام را برنتابیدند و همواره مواضع مخالف خود را بر ضد ایشان شدت بخشیدند. یکی از افراد همین جریان، یک ماه پس از رحلت امام (ره) در اظهار نظری عنودانه، عمق کینه خود را نسبت به ایشان ابراز داشت و گفت: «عاملی که باعث می‌شد رشد نکنیم، آقای خمینی بود... آقای خمینی باعث عدم رشد مملکت شد و به خاطر آن قاطعیت و دیکتاتوری که داشت و کسی نمی‌توانست به او حرف بزند... چرا رهبری را مشخص نکردند؟ چون به علت خودخواهی ایشان بوده.»37 از این دست اظهارنظرهای موهنانه و کینه‌توزانه، سال‌ها بعد نیز از سوی افراد شاخص جریان غیرخودی مطرح شد که ذکر همه این موارد، نه تنها از دایرة مقال و مجال خارج است، بلکه موجب جریحه‌دار شدن احساسات علاقه‌مندان به امام و انقلاب خواهد شد.
2 – 5 – قانون‌ستیزی: این جریان در ستیز با قانون اساسی به دو رویکرد روی آورده است. اولین رویکرد، ایجاد شبهه در اصول این قانون و وهن آن است. سرکردگان این جریان با استدلال به این مدعا که «قانون اساسی ما با نارسایی‌های متعددی روبه‌‌روست...»38 به هجو اصول آن روی آوردند؛ به عنوان نمونه، یکی از نشریات وابسته به این جریان در راستای ترویج فمینیسم و جهت زیر سؤال بردن قانون اساسی، می‌نویسد:«آیا قانون اساسی تنها برای نیمه مذکر جمعیت ایران وضع شده است؟» و سپس نتیجه می‌گیرد که: «... زن آزاد است، قانون اشتباه است و اشکال دارد.»39 جریان غیر خودی در رویکرد بعدی، با تخطی از قانون اساسی به هنجارشکنی دست زده و همواره در پی ایجاد تشویش اذهان عمومی می‌باشند.
خودی‌ها مراقب آسیب‌ها باشند «آسیب‌شناسی جریان خودی»
رهبر معظم انقلاب صریحاً از جریان خودی خواسته‌اند تا مراقب افراد غیر خودی باشند و از آنان دوری نمایند: «... محیط‌های سیاسی باید از چنین عناصری(غیر خودی) که به فکر مصالح نیستند، بر حذر باشند»40 این هشدار جدی رهبری، بیانگر وجود آسیب‌ها و چالش های گوناگون در مقابل جریان خودی است که هرگونه غفلت از آن، نظام و انقلاب را با مشکلات جبران‌ناپذیری مواجه خواهد ساخت. آنچه از منظر رهبر معظم انقلاب به عنوان آسیب‌شناسی در جریان خودی خوانده می‌شود، عبارتند از:
1. غفلت: به اعتقاد رهبر انقلاب «یکی از کارهای مهم دشمن همین است که شما و ما را از وجود خود غافل کند تا ما دشمن را در میان خود جستجو کنیم.»41 غفلت و سهل‌انگاری در امور توسط جریان خودی موجب رشد تفکر جریان غیر خودی خواهد شد؛ به گونه‌ای که به تعبیر ایشان «گاهی یک غفلت، یک بی‌توجهی، یک سستی، یک سهل انگاری ممکن است یک محصول عظیم را از دست ملتی بگیرد. نباید اجازه داد.»42
از منظر رهبری «خودی‌های غافل» ناخواسته به پیاده نظامان دشمنان قسم خورده تبدیل می‌شوند. از این رو باید جریانات خودی با آگاهی تمام از هرگونه غفلت پرهیز نمایند: «... جبهة دشمن، غیر از آن آدم غافلی است که خودی هم هست؛ منتها بیچاره دچار غفلت و اشتباه و فریب می‌شود؛ بر اثر حادثه‌ای، عقده و کینه‌ای پیدا می‌کند و در مقابل نظام می‌ایستد؛ در مقابل سخن حق می‌ایستد، در مقابل امام و راه امام می‌ایستد؛ این آن دشمن اصلی نیست؛ این یک آدم فریب خورده است؛ این یک آدم قابل ترحم است!
دشمن اصلی آن کسی است که پشت سر این قرار می‌گیرد، اما خودش را نشان نمی‌دهد؛ در داخل کشور، خودش را نشان نمی‌دهد؛ در خارج کشور چرا؛ در جبهة جهانی، در جبهة بین المللی، به عنوان یک عضو وفادار سازمان جاسوسی سیاسی آمریکا یا موساد صهیونیست‌ها چرا؛ کاملاً چهرة او آشکار است... اما آن دنبالة او که داخل کشور است، خود را دم چک و اقتدار حکومت قرار نمی‌دهد؛ ... حرف‌شان را با یک واسطه، با دو واسطه، با سه واسطه، از زبان آدم‌های غافل می‌زنند.»43
2. فساد: فساد و تمایل به محرّمات، می‌تواند عاملی برای تهی شدن جریان خودی از التزامات اخلاقی باشد. از جمله این فساد‌ها می‌توان به گرایش به مال حرام از قبیل رشوه و ... اشاره نمود. رهبر معظم انقلاب در این مورد معتقدند: «وقتی پول و لقمة حرام در بین مردم و نخبگان و زبدگان رایج شد، گناه رایج می‌شود... وارد شدن در میدان فساد مالی، مقدمة ورود به میدان فساد اخلاقی و فساد جنسی و فساد شهوانی و انواع و اقسام فسادهاست.»44
بی‌گمان، گرایش جریان خودی به مفاسد، زمینه را برای نفوذ جریان غیر خودی فراهم خواهد ساخت؛ چرا که انسان‌های سست عنصر و بی‌ایمان هیچ مقاومتی در برابر وسوسه‌های شیاطین دوران ندارند. جریان غیر خودی و دشمنان قسم خورده این انقلاب و نظام نیز مترصد لغزش نیروهای خودی هستند تا اهداف خود را عملی سازند. حضرت آیت الله خامنه‌ای در این مورد می‌فرمایند: «وقتی مدیران مردمی فاسد شدند، این می‌شود پایگاه دشمن خارجی. دشمن خارجی از آدم‌های فاسد برای اهداف سیاسی خود در کشور، خوب استفاده می‌کند.»45