🖊یادداشت مهندس مهدی دوستی مدیر پروژه پالایشگاه ستاره خلیج فارس درباره کتاب "دولت و بازار"
▫مولوي در دفتر سوم مثنوی به داستان مرد بی‌چيزی می‌پردازد كه چيزی از خود ندارد. پوست دنبه‌ای مي‌یابد و هر روز سبيل خود را با آن چرب می‌كند تا در نظر ديگران خود را فردي غنی جلوه دهد، اما پس از مدتی دروغش آشكار می‌شود. پس از مطالعه كتاب "دولت و بازار" و رفع ابهام از برخی ظاهرسازی‌های دروغين لیبرال‌های وطنی، اين حكايت به ذهنم آمد. زيرا محور ثابت سخنان این طیف در مباحثات مربوط به پیشرفت، اقتصاد بازار، سرمايه‌گذاری خارجی و راز موفقيت كره جنوبی(ارتباط با آمریکا) است که نويسنده اين موارد را شفاف کرده و دروغ‌های تاریخی قابل توجهی را آشكار می‌سازد.
▪در اين دوران كه سخن گفتن از ضرورت خروج كامل دولت از اقتصاد، معيار روشنفكری شده و غالب كرسی‌های
آموزشی، حتي حضور حداقلي دولت را بر نمی‌تابند، جسارت نويسنده در دفاع از حضور دولت در مقام هادی، ناظر و حامی ستودنی است.
▫نگارنده با بيان مبانی فكری تجارت آزاد به قياس دوگانه تجارت آزاد و حمايت‌گرایی می‌پردازد، برخی از پيش‌فرض‌های بنيانگذاران را بررسی و تناقضات مدلهای واقعی اين مكاتب را آشكار می‌کند. او با بيان حقايق
تاریخی ثابت می‌كند كه داعيه‌داران تجارت آزاد در عمل، سیایت‌های كاملاً حمایتی در دفاع از صنايع داخلی
خود داشته‌اند و پرچم حمايت از تجارت آزاد را پس از رسيدن به اوج و اطمينان از برتری در ميدان رقابت جهانی بلند كرده‌اند.
▪ما نمی‌توانيم ادعا كنيم كه اهداف بلند انقلاب اسلامي سال 57 را در برنامه‌ریزی‌ها اعمال كرده‌ایم زيرا كماكان رد تفكرات ليبرالی در برنامه‌های پس از انقلاب نيز پررنگ است. اما بسيار مطلوب بود كه اين گونه تفكرات انقلابی
در برنامه‌های كلان توسعه كشور جاری شوند.
ضرورت داشتن يك سياست صنعتی و ايفاي نقش سه‌گانه حامی، هادی و ناظر از سوی دولت، از موارد اساسی
مورد تأكيد در حوزه برنامهريزی كلان كشور است كه نشانه آسيب شناسی درست نويسنده از واقعيات اين
حوزه است.
▫در فصل آخر كتاب، دكتر جبرائيلی برای گفته‌های خود مطالعه موردی كره جنوبی را شاهد می‌آورد؛ يعنی كشوری كه غربگرايان داخلی آن را سمبل بُرد از رابطه با غرب و گشودن درهای باز می‌دانند. اين جا نيز جرأت نويسنده در پرداختن به مبنای قياس دوگانه شمالی- جنوبی و آشكارسازی حقيقت تاريخی توسعه كره جنوبی ديده م‌يشود و نگارنده در اثبات اين موضوع كه راز موقعيت كره جنوبي در برنامهريزی درست، صيانت از بازار و توليدكنندگان داخلي و عدم وابستگي به سرمايه‌گذاری خارجی بوده، موفق می‌شود.