💬 این یکی دیگر از همان شهره های بی خاصیت است. یکی از همان‌ها که سه سال تمام در عصر جدید، رسانه ملی به طور کامل در اختیارش گذاشته شده بود و برای ساختن وجهه اجتماعی، از ظرفیت صداسیما برایش خرج شده بود. 🔹امین حیایی نه می داند کردستان چه خبر است، نه زحمتی برای تحقیق به خود می دهد و نه حتی حاضر است ۵۰۰ کیلومتر از تهران به سمت غرب برود تا از این اعتبار و ظرفیت اجتماعی اش اندکی استفاده کند و آبی بر روی آتش باشد. 🔸عوضش چه کار می کند؟ می گوید مردم «دست خالی و بی پناه» را نکشید. البته نمی فهمد این ها که نظام‌ در حال برخورد هست مردم نیستند بلکه عناصر تجزیه طلب هستتد که آن جنایت فجیع را انجام‌ دادن و اعضاء بدن مامور نیروی انتظامی را بریدند، دیگری را وسط شهر لخت کردند و در حالی که بدنش خونین بود از او‌ فیلم گرفتند و به سخره اش گرفتند، مردمی که از غرب تسلیح شده اند و هر روز جایی را آتش می زنند و خانه ای را غارت می کنند. 🔸این نقطه پایان یک شهره است. نقطه مرگ او. این شهره مرده و کارکرد اجتماعی اش را نه تنها از دست داده بلکه در ضد هدف اولیه ایجادش حرکت می کند. شهره‌های مرده را به خاک بسپاریم و آنها را فراموش کنیم. این نقطه بی بازگشت است.