این در حالی است که موافقت‌نامه تغییر اقلیم پاریس که در بیست و یکمین اجلاس تغییرات اقلیم سازمان ملل متحد (COP۲۱) به تائید اولیه اعضا رسیده است، کشورهای درحال‌توسعه را هم موظف به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کرده است. توافق پاریس در خدمت چشم آبی ها این موافقت‌نامه در اهداف بلندمدت خود در راستای به حداقل رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای انسان‌ساخت، قصد دارد تولید و مصرف منابع انرژی مانند نفت و گاز را به صفر برساند. دولت ایران نیز به‌عنوان یکی از شرکت‌کنندگان در اجلاس فوق، این موافقت‌نامه را به تائید اولیه رسانده و در حال حاضر تلاش دارد تا آن در مجلس شورای اسلامی به تصویب برساند. در همین راستا بسیاری از کارشناسان و اقلیم شناسان معتقد هستند که پیوستن ایران به موافقت‌نامه پاریس، نتیجه‌ای جز کُند شدن توسعه و نیز تحمیل هزینه‌های سنگین مالی بر کشور نخواهد داشت. چراکه باوجود بد عهدی کشورهای اصلی منتشرکننده این گازها در عمل به تعهدات خود و خروج آمریکا با حدود ۱۶ درصد انتشار، کاهش انتشار ایران با سهم ۱.۳ درصدی تأثیری درروند انتشار گازهای گلخانه‌ای انسان‌ساخت نخواهد داشت.