▼حرف روز رابطه وعده‌ها و انتظارات کارزار انتخابات به فاز تبلیغات رسیده است و نامزدهای ریاست جمهوری وعده‌ها و قول‌هایی برای پس از انتخاب شدنشان می‌دهند؛ وعده‌هایی که گاه فقط مصرف انتخاباتی دارد و برخی نامزدها در گرماگرم انتخابات و برای جذب آرای مردم آن‌ها را ردیف کرده‌اند. نکات تحلیلی: در خصوص وعده‌های انتخاباتی چند نکته قابل‌تأمل است: 1- یکی از شاخصه‌های نامزد اصلح برای انتخابات، مطابق فرمایشات مقام معظم رهبری، اطلاع از اختیارات و مسئولیت‌های ریاست جمهوری است. ازجمله مواردی که این شاخص را تبیین می‌کند، و به عبارتی نشان می‌دهد که کدام نامزد از منظر این شاخص اصلح‌تر است، توجه به شعارهای انتخاباتی است. شعاری که با امکانات و اقتضائات کشور همخوانی ندارد و البته راهکارهای دستیابی و تحقق آن شعار و وعده به‌خوبی بیان نمی‌گردد، نشان‌دهنده عدم اطلاع نامزد از امکانات، مسئولیت‌ها و مقدورات است. 2- اتفاقی که بخصوص در دو دوره گذشته انتخابات ریاست جمهوری رخ‌داده، آن است که برخی از نامزدها وعده‌هایی را دادند که باعث افزایش انتظارات مردم شد؛ اما در نقطه مقابل، این وعده‌ها با واقعیت‌های میدان و صحنه عمل، همخوانی نداشت، لذا اتفاق این بود که مردم با این وعده‌ها و امید به تحقق آن‌ها وارد فضای بعد از انتخابات شدند؛ اما عدم تحقق این وعده‌ها و شکاف میان انتظارات با واقعیت روز جامعه، باعث تولید سرخوردگی شد؛ واقعیتی که امروز آن را باید به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین دلایل پایین آمدن مشارکت در انتخابات دانست. 3- وعده‌های کاذب، یک شاخص منفی به نام عدم اعتماد در جامعه تولید می‌کند که نتایج نظرسنجی‌های معتبر، آن را به‌عنوان یکی از دلایل عدم مشارکت بخشی از جامعه در انتخابات نشان می‌دهد. وعده حل مشکلات در 100 روز، ایجاد رونق اقتصادی که مردم به یارانه نیازی نداشته باشند و ...، وقتی بیان شد و نمودی پیدا نکرد، بخشی از مردم را نه‌تنها به صاحب وعده، بلکه به سایر نامزدها نیز بی‌اعتماد می‌کند و لذا افکار عمومی تصور می‌کنند که احتمالاً بقیه نامزدها نیز در بیان وعده‌ها دروغ می‌گویند. بنابراین مطالبه بیان وعده‌های واقعی و مبتنی بر مقدورات و ارائه منابع و راهکارهای تحقق آن می‌بایست مدنظر مردم و رسانه‌ها باشد؛ امری که باعث می‌شود فضای انتخاباتی از احساسات به سمت منطق انتخاب درست حرکت کند. (نویسنده: مصطفی برزکار