🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #برزخ_تکریت ✍ خاطرات آزاده : حکیمی مزرعه نو ‌● #قسمت_قسمت_بیست_و_چهارم 💠 شلمچه در خون اوایل جنگ بچه های فعال در حوزه های هنری نمایشنامه ای تحت عنوان شلمچه در خون در غرفه های حسینیه قدیم روستا به اجرا در آوردند که بنده به عنوان دختربچه ای که در مناطق جنگی شلمچه در حال برداشت آب از نهری است نقش بازی می کردم. یادم هست پیراهن گل گلی خواهرم را پوشیدم با یک روسری . ظرف خالی آبی در دست به نهری می رسیدم . در حال برداشت آب بودم که محاصره می شدم. سرباز بعثی با قهقهه ای بلند به دختر بچه نزدیک می شود. دخترک ، تنها و بی پناه ، جیغ می کشد که ناگهان چند رزمنده ایرانی سر می رسند و نجات پیدا می کند. تاریخ داشت تکرار می شد. باز شلمچه و باز قصه اسارت. اما این بار واقعی. نزدیکی های سحر صداهایی با لهجه عربی به گوش می رسید. یاد فیلمهای جنگی می افتادی تاریکی مطلق بود و هیچ شناختی نسبت به موقعیت خود نداشتیم درگیری پایان یافته بود و ما در دل عراقی ها بودیم. بعد از اقامه نماز صبح و روشن شدن تدریجی هوا صدای همهمه بعثی ها بیشتر می شد. خورشید از روبروی در سنگر در حال بالا آمدن بود. عراقی ها دسته دسته از کنار سنگر عبور می کردند و سایه آنها داخل سنگر می افتاد. همگی در انتهای سنگر پناه گرفتیم تا روبروی درگاه نباشیم. عراقی ها باور نمی کردند کسی داخل این سنگر باشد. سنگری کوچک ، آنهم پنج نفر در سکوت با هم مشورت کردیم . گفتیم همینجا بمانیم تا فردا شب به امید عملیات بچه ها و اگر امکان داشت از سنگر بیرون رفته سر و گوشی به آب دهیم و از روشنایی روز نسبت به موقعیت منطقه آگاهی یافته تا در شب بتوانیم فرار کنیم. از طرفی می دانستیم که از نظر نظامی طبیعی است که همه سنگرها با انداختن نارنجک به داخل و گرفتن رگبار پاکسازی کنند. امکان عملیات نیروهای خودی نیز به این زودی ها متصور نبود. ریسک بزرگی بود. احتمال اسارت می رفت . شواهد و قرائن نشان می داد که امکان بازگشت وجود ندارد. پیشنهاد دیگر این بود که بزنیم از سنگر بیرون اگر موقعیت فراهم بود و عراقی ها متوجه حضور ما نشدند در جای دیگری پناه بگیریم و آن موقع بر اساس وضعیت جدید تصمیم بگیریم اگر هم عراقی ها متوجه شدند و آتش گشودند ما هم درگیر شویم و نهایتا اینکه کشته خواهیم شد . احتیاط حکم می کرد مدارکی که حاوی اطلاعات نظامی بود معدوم کنیم. کارتهای شناسایی را لای درز چوبهای سقف مخفی کردیم . یکی از دوستان دوربین عکاسی مدل بالایی داشت دریچه نصب فیلم را شکست و فیلم آن را هم خارج نمود تا تصاویر منطقه دست دشمن نیفتد. با افزایش حضور نیروهای عراقی موقعیت ما لو رفت . ادامه دارد..✒️ ⛔️کپی ونشر ممنوع..چون این خاطرات هنوز چاپ نشده نویسنده راضی به نشرش نیستند..فقط همینجا بخونید🌹 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊